[
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
XXVI Timočki medicinski dani - Zaječar, 25-26. maj 2007.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
61. Profilaktička preoperativna primena cefalosporina druge generacije (cefuroksim
– natrijum) Siniša Čelojević, Živadin Zdravković, Gordana Velojić Autori u ovom
radu prikazuju rezultate u primeni antibiotske profilakse u cilju
operativnog lečenja na ginekološko-akušerskom odeljenju ZC Negotin, za
period od marta do decembra 2006. god. Jednokratna antibiotska
profilaksa, u okviru preoperativne pripreme je savremeni vid Th pristupa
preoperativnog zahvata. Efekti su: smanjena mogućnost rezistencije na
antibiotike, jednostavna primena, visok komfor, podizanje kvaliteta
lečenja, povoljan ekonomski efekat. Autori svoj rad zasnivaju na analizi
30 operisanih pacijentkinja za pomenuti period, tretiranih preoperativno
jednokratnom dozom od 1,5 g. cefalosporina druge generacije, cefuroksim
– natrijum (nilacef). Od ukupnog broja bilo je 16 ginekoloških operacija
i 14 SC. Od ukupnog broja SC bilo je 16 hitnih. Starost operisanih
kretala se od 17 do 77 godina. Samo kod jedne ginekološke operacije
petog dana došlo je do febrilnosti sa znacima anaerobne infekcije.
Autori preporučuju jednokratnu primenu cefalosporina u okviru pripreme
za operaciju kao koristan, savremen i efikasan pristup. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
62. Perfuziona scintigrafija miokarda u dijagnostici akutnog koronarnog
sindroma i klinički nejasnih stanja Vladimir Mitov, Željka Aleksić CILJ RADA je prikaz pojedinačnih
slučajeva primene perfuzione scintigrafije miokarda u dijagnostici
akutnog koronarnog sindroma i kod klinički nejasnih stanja. Prikaz
pacijenta sa infarktom miokarda prednjeg zida gde je perfuzionom
scintigrafijom miokarda (PSM) pokazano postojanje vijabilnog miokarda,
zbog čega je upućen na PCI sa ugradnjom stenta, 5. dana nakon infarkta.
Pacijent sa bolom u grudima i EKG slikom BLG, gde je primenom PSM
dokazan infarkt prednjeg zida. Pacijent sa bolom u grudima, pozitivnim
enzimima a bez promena na EKG-u, sa pozitivnom PSM. Pacijent sa slikom
BLG na eromertijskom testiranju i normalnim nalazom PSM. Pored
dijagnostike stabilne angine pectoris perfuziona scintigrafija miokarda
sve se češće koristi u dijagnostici akutnog koronarnog sindroma. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
63. Potrošnja najpropisivanijih lekova u Osipaonici Milena Slavković, Ivica Jevtić U timskom radu lekara i farmaceuta koji
rade u Osipaonici uočeno je da se neki lekovi više koriste nego drugi.
Podstaknuti ovom činjenicom pratili smo potrošnju najpropisivanijih
lekova u periodu 2006-2007. godine. CILJ nam je bio da prateći propisane
i realizovane recepte dođemo do podataka koji su lekovi bili najviše
korišćeni. Detaljnom obradom postojeće kartoteke u Osipaonici i zbirnih
podataka o realizovanim receptima izdvojili su se lekovi na kojima je
fokusiran ovaj rad. To su: Diklofenak natrijum, Bromazepam, Enalapril
maleat. U apotekarskoj jedinici Osipaonica realizovano je Diklofenak
natrijum - 2246 scatula na propisani lekarski recept Bromazepam - 3764
scatule na propisani lekarski recept. Enalapril maleat - 6912 scatula na
propisani lekarski recept. Pokazalo se da se potrošnja lekova koji
sadrže aktivnu supstancu DIKLOFENAK NATRIJUM povećava sa porastom
godina. Što se tiče lekova koji sadrže aktivnu supstancu BROMAZEPAM
najviše ih koristi populacija 41-50 godina starosti, a lekove koji
sadrže aktivnu supstancu ENALAPRIL MALEAT najviše koristi populacija od
51-60 godina starosti. Nije retka situacija da osobe preko 61 godine
koriste kombinaciju sva tri leka. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
64. Raslojavanje nekada i danas i socijalne bolesti
Goran Čukić "Dobronamerni, objektivni uz to požrtvovani i nesebični
pravi prijatelj Srba" dr Rodolf Arčibald Rajs je moguće i nehotimično
opisao mehanizam raslojavanja u Srbiji između 1918-28.g. Reaktiviran je,
pa otud u punom obimu aktuelan – i danas. Na stranicama njegove knjige
vidi se sadašnjost; pitamo koliko "kosmopolitska", a koliko "naša"?
Građeni su novi društveno-ekonomski odnosi. Na bazi ekonomskog
raslojavanja – klasno podvajanje. Postupak raslojavanja na selu, nije
isti na: 1) ekonomski razvijenijim područjima, gde se broj gazdinstava
smanjuje, ali raste broj "pridošlih u gradove bez igde ičega". Opšti
ekonomski napredak prate razvoj i jačanje robne proizvodnje, odlazak
stanovništva iz poljoprivrede, prodor novčanih odnosa u sve aktivnosti
seljačkog gazdinstva – dovodi do procesa raspadanja klasičnog sela i
nestajanja seljaštva. "Ekonomsko jačanje određenih gazdinstava u
kapitalizmu redovno dovodi do ekspoatacije i poropadanja drugih
gazdinstava." U 2) nerazvijenim se uvećava stanovništvo, jer se
smanjenjem poseda osiromašuje seljak – pa se utiče na njegovu moć
(duhovnu, ekonomsku...) odmaganjem. Uticaj robne proizvodnje u privredi
na diferencijaciju seljaštva je evidentan tokom vremena. "Usljed gladi
na selu, najveći dio svih seljačkih dugova proisticao je iz potrebe za
životom... Zbog stalne ugroženosti od gladi zelenaštvo je carovalo...
Nužni pratioci ... stanja na selu su bili: glad, zaduženost, javna
prodaja, pečalbarstvo i emigracija". Osiromašio, zadužio se, olijenio,
ostao bez stoke, napustio zemljoradnju". Zabeleženo je u to vreme 1880.
g. stalno naseljavanje katuna, na koje se do tada "izdizalo" sa stokom,
što su činili "... siromašni seljaci "napadajući" zajedničku svojinu "komunice"".
"Ostao je bez igde ičega i znatan broj sitnih i siromašnih muslimanskih
seljaka... Država je u mnogo čemu izigrala nade seljačkih masa", ali
"uspešno gradi novi ekonomski društveni sistem". Stalna je sporost u
razvoju proizvodne moći. Prolazi se teško vreme utemeljenja knjaževine i
kraljevine i na kraju I svetski rat. Posle II svetskog rata nastaje –
namerno "uprosečavanje". Da li danas vraćanjem na "staro" – nazadujemo?
Bitno je – i radi pojave bolesti. Uprosečavanjem dosta do tada
nerazvijenih sela su "uprosečena", pa ukoliko dođe do realizacije za
sada deklarativnog ekonomskog napretka – biće u odnosu na ranije
drukčije višeg stepena razvijenosti "društveno biće", pa otuda samo tada
ranije i sadašnje raslojavanje neće biti po epilogu isto. Početna faza
ne uliva nadu, ni stari kapaciteti privredni ne funkcionišu, a sve je
praćeno Rajsovim prikazom "funkcionisanja"; tako da se s nostalgijom
priziva "srušeno", a ipak nada u – bolje sutra... |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
65. Resekcija polipa anorektalne regije radiofrekventnom terapijom
- Prikaz slučaja Ljubiša Bocokić, Aleksandra Bocokić, Zoran Joksimović Polipi
anorektalne regije najčešće ne izazivaju burne kliničke simptome. Stoga
ih pacijenti a i proktolozi često ignorišu. Zbog izražene
vaskularizacije analnog predela klasična hirurška reskcija polipa
zahteva detaljnu preoperativnu pripremu, opštu anesteziju i kontinuirano
postoperativno praćenje pacijenta. Pojava radiotalasnih hirurških
uređaja je znatno pojednostavila proceduru operativnih tretmana ovih
bolesnika. Prikazujemo slučaj resekcije analnog polipa uređajem za
radiofrekventnu hirurgiju.Intervencija je urađena u ambulantnim uslovima
. Bolesnik D.Ž. u 67 godini života primećuje da pri defekaciji jedan deo
sluzokože anusa ostaje napolju i on ga vraća rukom pri čemu često dolazi
do krvarenja. Digitorektalnim pregledom se konstatuje pokretan nodus u
završnom delu anusa. Fiberoptička inverzna rektoskopija pokazije polip
lividne boje na dugoj peteljci veličine zrna pasulja na nivou linea
dentata. Pri radiohirurškoj resekciji je korišćen talasni generator
ELMAN SURGITRON. Polip je uklonjen u celini,bez komplikacija. Pacijenta
posle opservacije od nekoliko sati upućujemo na kućno lečenje. U
zaključku navodimo da je radiofrekventna polipektomija za pacijenta i
lekara komforna i bezbedna metoda. Iako je ovaj način resekcije analnih
polipa rutinska metoda u svetu , kod nas nema objavljenih radova na tu
temu. To nas je navelo na pomisao da je korisno prikazati ovaj slučaj. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
66. Akutna insuficijencija bubrega – Prikaz slučaja Slađana Miljković, Slađana Aranđelović, Dušica Milić UVOD: Akutna
bubrežna insuficijencija je klinički sindrom koji se karakteriše
ubrzanim smanjenjem bubrežne funkcije, što prouzrokuje progresivni
porast azotnih materija u krvi i prekid izlučivanja mokraće. Uvek je
posledica neke druge bolesti, povrede ili štetne nokse i u zavisnosti od
mesta gde se dešavaju poremećaji može se klasifikovati na: prerenalnu,
renalnu i postrenalnu akutnu bubrežnu insuficijenciju. CILJ RADA:
Prikazati pacijenta sa akutnim zastojem bubrega i ukazati na značaj
opstruktivne uropatije. PRIKAZ SLUČAJA: Pacijent 70 godina - dolazi zbog
malaksalosti, povišene temperature, povraćanja i učestalog, otežanog i
bolnog mokrenja male količine mokraće. Otežano mokrenje pacijent je imao
i pre godinu dana kada mu je postavljena Dg:hypertrophio prostate.
Laboratorijski nalazi su bili uredni. Intenzivnije tegobe su nastale pre
10 dana. Pri pregledu, svestan, orijentisan, febrilan (38° C), aktivno
otežano pokretan, eupnoičan, koža i sluzokoža blede, odaje utisak teškog
bolesnika. Glava i vrat bez bolnih tačaka, bulbusi pokretni, zenice
kružne, simetrične, vrat cilindričan, pokretan bez adenopatije. Pulmo:
disanje vezikularno. Cor: akcija srca ritmična, tonovi jasni, TA 140/80,
puls 90/min. Abdomen: u ravni grudnog koša, palpatorno mek i lako bolno
osetljiv u epigastrijumu. Jetra i slezina se ne palpiraju. Palpira se
globus mokraćne bešike. Ekstremiteti: pokretni bez otoka. Hitno urađene
laboratorijske analize pokazuju visoke vrednosti azotnih materija: urea
41,1; kreatinin 1026, acidum urikum 603 sa hiperkaliemijom 6,4. Pacijent
je hitno upućen na bolničko lečenje gde ultrazvučnim pregledom osim
uvećane prostate (cca 101g, u celini inhomogena grube ehostrukture) i
pomenutih laboratorijskih analiza, nisu nađena druga odstupanja. Posle
postavljanja katetera došlo je do naglog pada azotnih materija praćenog
poliuriom. Dva meseca kasnije urađena je transvezikalna prostatektomija.
Laboratorijski nalazi su uredni, pacijent je u dobrom stanju. ZAKLJUČAK:
Akutna bubrežna insuficijencija je nastupila kao postrenalna zbog
prepreke u oticanju urina izazvane benignom hiperplazijom prostate.
Svojim nemarom i nesavesnim ponašanjem pacijent je mogao da izgubi
život. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
67. Preomorfni adenom parotidne žlezde kod deteta – Prikaz slučaja Vesna Stojanović Kamberović, Goran Bjelogrlić, Goran Videnović, ZlatkoVujičić
UVOD: Pleomorfni adenom parotidne žlezde, benigna epitelna lezija, čini
oko 70% svih benignih tumora salivarnih žlezda i oko 4% svih tumora
glave i vrata. Pretežno se javlja u V-toj deceniji života, češće kod
ženskog pola, izuzetno retko u dečijem uzrastu. CILJ RADA: prikaz retke
pojave pleomorfnog adenoma parotidne žlezde u dečijem uzrastu. METOD: za
prikaz bolesnika, korišćeni su podaci dobijeni anamnezom, ultrazvučnim
pregledom paraotidne lože, intraoperativnim nalazom i Ph verifikacijom
tumefakta. PRIKAZ SLUČAJA: pacijent,dečijeg uzrasta ( 12 godina), muškog
pola, javio se na pregled zbog izrasline iza leve ušne školjke, koja se
pojavila 4 meseca ranije, nije se uvećavala niti je bolela. U drugoj
ustanovi je tretiran ambulantno antibioticima, bez uspeha. Kliničkim
pregledom, januara 2004.godine, nađen je retroaurikularno levo, tumefakt,
elastično-čvrste konzistencije, pokretan,bolno neosetljiv, nepromenjene
kože iznad, promera 4x2 cm. Ostali ORL nalaz je bio uredan. EHO
parotidne lože levo, januara 2004. godine je pokazao jasno ograničenu
hipoehogenu centralno srpastu anehogenu tumorsku promenu, promera
1,55x1,9 cm, bez infiltracije kože i lokalnih struktura vrata. Aprila
2004. godine u Institutu za ORL i MFH KCS u Beogradu učinjena je
superficijalna parotidektomija sa konzervacijom n.facijalisa, a
inkapsuliran tumefakt promera 2x2cm je poslat na Ph (adenoma pleomorphe).
2,5.godina nakon operacije, pacijent je bez subjektivnih tegoba, urednog
lokalnog statusa, bez znakova recidiva ZAKLJUČAK: Adenoma pleomorphe,
epitelni benigni tumor (WHO-Svetska zdravstvena organizacija-1972),
asimptomatskog, spororastućeg toka, najčešće lokalizovan u parotidnoj
žlezdi (70%-90%), od toga u površnom režnju u oko 90%; submandibularnim
(8%); sublingvalnim (0.5%); malim pljuvačnim žezdama(6,5%), visoke je
incidence recidiviranja nakon pojave prvog recidiva, maligne alteracije
(2-10%) i izuzetno se retko javlja u dečijem uzastu radom. Terapija
izbora je bila površna parotidektomija, uz konzervaciju facijalnog nerva
i Ph verifikaciju tumora. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
68. Rehabilitacija bolesnika sa totalnom artroplastikom kolena u cilju
poboljšanja radne sposobnosti – Prikaz slučaja S. Antonijević, P. Vasić, D. Marković Oboljenja lokomotornog aparata
zauzimaju značajno mesto u apsentizmu radne populacije. Njihov uticaj na
radnu sposobnost kreće se od kratkotrajnih bolovanja do gubitka radne
sposobnosti. CILJ RADA je da se prikaže rezultat rehabilitacije
bolesnika kod kojeg je urađena totalna artroplastika kolenog zgloba
(TAK) u cilju poboljšanja radne sposobnosti. Prikazan je pacijent star
47 godina, bivši aktivni sportista i pripadnik MUP-a (policajac). Više
godina je radno nesposoban sa promenom radnog mesta zbog ekstremnog
varusa desnog kolena koji je posledica čestih sportskih povreda i
dugogodišnje artroze. Više puta je operisan (1976.,1977.,1979.). Rađena
je meniscektomija i Makeova osteotomija proksimalne tibije koja se
završila kao male sanata pa je postojeći deformitet pogoršan i radna
sposobnost bitno smanjena. Zbog težine oboljenja odlučeno je da se uradi
TAK. Nakon operacije, sprovedena je rehabilitacija i uspostavljena skoro
potpuna pokretljivost zgloba kolena (MOP: 3 meseca posle operacije
fleksija-120 stepeni; 6 meseci posle operacije fleksija-preko 125
stepeni) čime je poboljšana radna sposobnost i kvalitet života. Iako se
do sada smatralo da je osteoartroza kolena ireverzibilan proces, timskim
radom,kao i pravovremenom procenom za adekvatnim lečenjem (TAK) i
rehabilitacijom postiže se potpuni funkcionalni oporavak. Pacijent se
vraća svakodnevnim radnim aktivnostima. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
69. Sindrom nervoznih creva – najčešća bolest creva Ljiljana Kolarski Nenadić, Nenad Nenadić, Dragana Kolarski, Milica Kovačević Sindrom nervoznih creva (SNC) je jedan od najčešćih problema
koji srećemo kod poremećaja rada creva. Od ukupnog broja pacijenata koji
se javljaju gastroenterolozima a leče se ambulantno 40-50% pripada grupi
sa SNC. Mnogo je veći broj onih koji trpe svoju nevolju i nikad se ne
obrate lekaru. SNC je gastrointestinalni poremećaj i karakteriše ga
izmenjeno crevno pražnjenje i abdominalni bol bez strukturnih
abnormalnosti. Ne postoje jasni dijagnostički markeri za SNC, te su sve
definicije bolesti zasnovane na kliničkoj prezentaciji i zbog toga je
ovo stanje jedno od najčešćih u kliničkoj praksi bilo i najslabije
proučeno. Do skoro mnogi lekari ga nisu ni smatrali za bolest. 1993.
godine uspostavljeni su Roma (rimski) kriterijumi koji su omogućili da
se dijagnoza više ne bazira na eliminaciji pojedinih simptoma,već se
postavljanjem pravih pitanja, pažljivim pregledom kao i na osnovu
istorije bolesti,sa mnogo većom sigurnošću može postaviti dijagnoza SNC.
Na osnovu glavnih simptoma identifikovana su tri tipa SNC: sindrom
spastičnog kolona, sindrom funkcionalne dijareje i poremećaj u primarnoj
pokretljivosti tankog creva. SNC je češći kod mlađih ljudi - do 45.
godine, ali se javlja i kasnije, češće oboljevaju žene i češći je u
razvijenim zemljama. Faktori za "okidanje"simptoma" su različiti:
gastrointestinalna infekcija, uzimanje lekova (antibiotici), pušenje,
menstrualni ciklus, nedostatak sna, određena hrana i stres. Izvesne
dijagnostičke testove treba uraditi rutinski, a druge zavisno od
specifične manifestacije simptoma. U lečenju se primenjuju saveti i
promene u načinu ishrane (izbacivanje namirnica koje škode, a upotreba
onih bogatih vlaknima i koje uvećavaju volumen stolice),
antispazmolitici, antidijarealni lekovi, antidepresivi i antiflatulenti.
Lekovi koji otupljuju visceralnu hiperalgeziju su u procesu razvoja. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
70. Termovizija kao dijagnostika u medicini Zvonko Damnjanović, Zoran Stević, Goran Bogdanović, Vidoje Radosavljević, Zoran Stojković Infracrvena termografija je neinvazivna
metoda za praćenje temperaturnih promena objekta, u ovom slučaju
ljudskog tela. Ovom metodom se ne dodiruje telo niti se izlaže bilo
kojoj vrsti radijacije, tako da je potpuno bezopasna. Infra crvena
termalna slika daje pouzdan i opravdan rezultat, a sama tehnika
uspostavlja nove standarde. U medicinskoj primeni ovi standardi su
zasnovani na osnovnim zakonima fizike o toploti i zračenju kao i
fiziologiji ljudskog tela. Ovaj rad opisuje uslove primene, setovanje
parametara i pripreme ljudskog organizma za ispitivanje. Činjenica je da
su termogrami prihvaćeni već duže vreme kao medicinski nalaz, ali
njihova primena novim tehnikama u novim bolestima traži nova
istraživanja |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
[
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||