|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
XXV Timočki medicinski dani :::
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
151. BIOLOŠKA METODA UNUTRAŠNJE FIKSACIJE FEMURA Sasa Karalejić(1), Desimir Mladenović(1), Ivan Micić(1), Zoran Golubović(1), Predrag Stojiljković(1), Mirko Veljković(2), Novica Lučić(2) 152. UČESTALOST UROĐENIH SRČANIH MANA U BERANAMA U PERIODU OD 1997. DO 2003. GODINE S.Stanišić, M.Pešić, V.Pantović, G.Čantrić, P.Zonjić 153. MOGUĆNOSTI RANOG OTKRIVANJA KONGENITALNIH HIDRONEFROZA PRI RUTINSKOM UZ PREGLEDU KUKOVA ODOJČADI Gordana Rakić, Dragica Svilar-Bokonjić 154. VARICELLA NOVOROĐENČETA- PRIKAZ SLUČAJA Mirko Nikolić, Brankica Vasić, Bojana Cokić, Bratimirka Jelenković 155. TEHNIKA LAPAROSKOPSKE VARIKOCELEKTOMIJE Marjan Ilić, B.Galović, D.Gligorijević, M.Lazović, M.Ilić 156. ČETRDESET GODINA BEOGRADSKE VAROŠKE BOLNICE Jelena Jovanović-Simić, Vladimir Pešić 157. VESICA DUPLEX-TUR INTERVESICO-VES.SEPTUMA Živorad Didić, Ana Didić , Ninoslav Dimitrijević 158. VIDEOLAPARASKOPSKE OPERACIJE NA GINEKOLOŠKO-AKUŠERSKOM ODELJENJU ZDRAVSTVENOG CENTRA NEGOTIN Jevrosima Puslojić, Nada Mihajlović, Lidija Petrović, Ljubisav Božilović 159. TESTIRANJE DAVALACA KRVI NA MARKERE VIRUSNIH HEPATITISA B.Todorović-Kazimirović, B.Paraskijević, V.Stuparević, N.Dimitrijević 160. AKUTNA ZAPALJENJA UVEJE KOD OBOLELIH OD PLUĆNE TUBERKULOZE Miško Ledina, Teodora Ledina |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
151. BIOLOŠKA METODA UNUTRAŠNJE FIKSACIJE FEMURA Sasa Karalejić(1), Desimir Mladenović(1), Ivan Micić(1), Zoran Golubović(1), Predrag Stojiljković(1), Mirko Veljković(2), Novica Lučić(2) (1) KLINIČKI CENTAR NIŠ, ORTOPEDSKO TRAUMATOLOŠKA KLINIKA (2) ZDRAVSTVENI CENTAR ZAJEČAR, ORTOPEDSKO TRAUMATOLOŠKA SLUŽBA U radu su prikazani rezultati primene nove metode za osteosintezu kominutivnih i nezaraslih preloma femura. Primenili smo interni fiksator po Mitkoviću kod 38 bolesnika i to kod 23 bolesnika kao primarno osteosintetsko sredstvo za stabilizovanje kominutivnog preloma femura i kod 15 bolesnika u sekundarnom hirurškom postupku. Prikazana metoda plasiranja internog fikastora, kao i rezultati rada i njihova procena je po modifikovanom sistemu metode Karlstrom-Olerud. Dobro stanje nađeno je kod 17 bolesnika, zadovoljavajuće kod 9, približno dobro stanje nađeno je kod 6 bolesnika i slabo stanje kod 4. Prosečno vreme zarastanja preloma femura je 34 nedelje, ovo zbog tipa preloma i zbog tretmana nezaraslih preloma. Metoda primene internog fiksatora daje potpunu stabilnost preloma i omogućuje spontanu-biološku dinamizaciju preloma. Ne oštećuje periostalnu i medularnu vaskularizaciju kostiju, što je velika prednost osteosinteze, a time znatno doprinosi razvoju osteogeneze. Ključne reči: kominutivni prelomi femura, nezarastanje preloma, interni fiksator Mitković e-mail: karalejics@bankerinter.net 152. UČESTALOST UROĐENIH SRČANIH MANA U BERANAMA U PERIODU OD 1997. DO 2003. GODINE S.Stanišić, M.Pešić, V.Pantović, G.Čantrić, P.Zonjić DOM ZDRAVLJA "DR N.LABOVIĆ", BERANE UVOD: Urođene srčane mane su strukturne abnormalnosti kardiovaskularnog sistema. Prisutne su na samom rođenju. Manifestuju se odmah u novorođenačkom periodu ili posle nekoliko nedelja ili mjeseci. To su najčešće kongenitalne anomalije. Učestalost je 6 – 8 na 1000 živorodjenih (0.6 do 0.8%). Predstavljaju oko 30% svih urođenih anomalija. Oko 10% ove djece razvijaju dramatičnu kliničku sliku već u prvim danima i nedjeljama po rođenju. Ovu grupu urođenih srčanih mana nazivamo kritičnim. CILJ RADA: Utvrditi učestalost urođenih srčanih mana u Dječjem dispanzeru u Beranama za period od 1997. do 2003. godine, u odnosu na ukupan broj djece kao i učestalost ovih oboljenja u odnosu na ukupan broj kongenitalnih anomalija za ispitivani period. MATERIJAL I METOD RADA: Ispitivanje smo obavili retrospektivnom analizom kartona djece rodjene u periodu od 1997. do 2003. godine. Ukupno je analizirano 3118 djece. Bilo je prisutno 85 kongenitalnih anomalija (2.7%). U periodu od 1997. do 1998. godine nije bilo registrovano urođenih srčanih mana. U periodu od 1999. do 2003. godine od ukupnog broja 2242 djece nadjeno je 12 ili 0.5% urođenih srčanih mana. To predstavlja 14% od ukupnog broja kongenitalnih anomalija. Najčešće urođene srčane mane bile su: VSD kod petoro djece (41%), stenoza arterije pulmonalis 5 (41%), stenoza aorte 1 (8.3%), ASD 1 (8.3%). ZAKLJUČAK: Etiopatogeneza urođenih srčanih mana danas se tumači djelovanjem različitih noksi na plod u fazi morfogeneze srca. Zna se da su prva tri mjeseca trudnoće, posebno drugi mjesec vrijeme intenzivnog formiranja srca i krvnih sudova i tada određeni etiološki faktori mogu zaustaviti ili izmijeniti proces morfogeneze i time uzrokovati nastavak urođenih srčanih mana. Prenatalna dijagnoza, praćenje trudnoće posebno one sa rizikom od velikog je značaja. e-mail: vesa@cg.yu 153. MOGUĆNOSTI RANOG OTKRIVANJA KONGENITALNIH HIDRONEFROZA PRI RUTINSKOM UZ PREGLEDU KUKOVA ODOJČADI Gordana Rakić, Dragica Svilar-Bokonjić DOM ZDRAVLJA "ZVEZDARA", BEOGRAD UVOD: Hidronefroza je proširenje bubrežnih čašica i pijelona uz progresivnu atrofiju parenhima i uvećanje bubrega, nastalo usled prepreke u oticanju urina. CILJ: Da se u primarnoj zdravstvenoj zaštiti pri UZ pregledu kukova uradi i UZ pregled urotrakta i tako u što ranijem uzrastu otkriju patološke promene. METODOLOGIJA: Pregledi su urađeni UZ aparatom Toshiba Just Vision 200, linearnom sondom od 8 MHz. REZULTATI: U toku rutinskog UZ pregleda kukova urađen je i UZ pregled urotrakta i otkriveni slučajevi s proširenim pijelonom i redukovanim bubrežnim parenhimom koji su upućeni na dalja urografska ispitivanja na Dečju kliniku. a) T.R. uzrasta 2 meseca, otkrivena opstrukcija na ureteropijeličnom i ureterovezikalnom segmentu. b) T.M. uzrasta 2 meseca, otkrivena stenoza ureteropijeličnog segmenta usled aberantnog krvnog suda. c) S.A. uzrasta 2 meseca, otkriven megaureterhidronefroza. d) R.D. uzrasta 2 meseca, urografskim ispitivanjem nije otkrivena stenoza. e) P.M. uzrasta 2 meseca, urografskim ispitivanjem nije otkrivena stenoza. ZAKLJUČAK: Da se UZ pregledom u što ranijem uzrastu otkrije proširenje mokračnih kanala i dopunskom dijagnostikom i hirurškom intervencijom otkloni uzrok stenoze i spreči dalje propadanje bubrežnog parenhima. e-mail: bokavma@yubc.net 154. VARICELLA NOVOROĐENČETA- PRIKAZ SLUČAJA Mirko Nikolić, Brankica Vasić, Bojana Cokić, Bratimirka Jelenković ZDRAVSTVENI CENTAR ZAJEČAR, PEDIJATRIJSKA SLUŽBA Varicella je osipna groznica benignog toka, karakteriše se polimorfnom ospom kože i sluznica. Novorođenčad su pod rizikom od ozbiljne infekcije ako majka nije imuna, tj. nije prebolela varičele. To je jedna od najrizičnijih grupa zavisno od vremena nastanka infekcije kod majke. Klinička slika: I Infekcija majke nastala tokom graviditeta - karakteristični ožiljci na ekstremitetima uz eventualnu hipoplaziju ekstremiteta - oboljenje CNS-a ( mikrocefalija, cerebelarna hipolpazija, atrofija) - oboljenje oka ( mikroftalmija, atrofija n. Opticusa, katarakta, horioretinitis, nistagmus) - ređe (skeletne, gastrointestinalne ili urogenitalne anomalije) II Infekcija majke ispoljena između 5. i 21. dana pre porođaja - ispoljava se umereno izražena u prvim satima do 4-og dana života - retke vezikule - prognoza dobra III Infekcija majke ispoljena u periodu od 4-og dana pre 1- 2 dana posle porođaja - ispoljava se između 5. i 10. dana života - brojne, recidivirajuće vezikule - visceralne lezije - pneumonija Mortalitet je preko 30 %. Kritični period za novorođenče prikazan je grafički. Dijagnoza: virusološka (izolacija virusa, prevashodno iz tečnosti vezikula); serološki testovi; PCR… Terapija: simptomatska, Aciklovir ? Ukoliko se komplikuje pneumonijom terapija 10-14 dana, u slučaju meningitisa 21 dan. Prevencija: Varičela-zoster imunoglobulin (VZIG) može ublažiti bolest ili sprečiti njen nastanak ako se primi u roku od 96 sati nakon izloženosti virusu ( 125 jedinica). Indikovan u slučajevima gde je klinička slika majke ispoljena 5 dana pre i 2 dana posle porođaja. Vakcina protiv varičele preporučuje se između 12 i 18 meseci života, nema je kod nas. Prikazujemo novorođenče uzrasta 23 dana, koje ima polimorfnu ospu po telu i kapilicijumu. Epidemiološki je značajno da je majka imala sličnu ospu petnaest dana ranije, a otac NN dobija ospu kada i NN. Postoji i podatak da je majka imala kontakt sa osobom koja je imala Herpes zoster (deda NN) i to nedelju dana pre porođaja. e-mail: bratimirka@yahoo.co.uk 155. TEHNIKA LAPAROSKOPSKE VARIKOCELEKTOMIJE Marjan Ilić, B.Galović, D.Gligorijević, M.Lazović, M.Ilić KBC "ZVEZDARA", HIRURŠKA KLINIKA "NIKOLA SPASIĆ" UVOD:Varikocela predstavlja patološku proširenost i izvijuganost pampiniformnih vena testisa unutar spermatične vrpce-funikulusa. Predstavlja bolest mladih ljudi i u 80% slučajeva se javlja u uzrastu od 15-40 godina starosti. Tretiranje varikocele, varikocelektomija je najčešće primenjivani hirurški zahvat kod subfertilnih muškaraca. Vrlo često se javlja kao asimptomatska bolest. Ukoliko se jave simptomi to su: palpabilni tumefakt, bol i diskomfor regije skrotuma. Zbog anatomskih odnosa skoro uvek je prisutna sa leve strane. Kod pojave na desnoj strani treba isključiti mogućnost tumora. Način rešavanja moze biti nehirurški i hirurški. Najnoviju metodu predstavlja laparoskopska transperitonealna varikocelektomija. CILJ RADA je da promoviše ovu minimalno invazivnu metodu koja je sve prisutnija u lečenju varikocele. METODE/BOLESNICI: Od jula do kraja oktobra 2004. godine je laparoskopski operisano 5 bolesnika. Kod 4 je bila levostrana varikocela, a kod jednog obostrana. Većina je imala simptomatske varikocele, 4 bolesnika. Preoperativno je urađen: fizikalni pregled, EHO skrotuma-abdomena-urotrakta, kolor-Doppler skrotuma i spermogram. Svi su imali varikocelu Gradusa III po Dubin-Amelarovoj skali. Operisani su u opštoj endotrahealnoj anesteziji, otpuštani su kući unutar 24h i vraćali se radnim aktivnostima 5-7 dana. Sama operacija je izvođena standaradnom laparoskopskom opremom za abdominalne operacije. Pacijent je bio u Trendelenburgovom položaju, sa monitorom ispred nogu bolesnika. Učestvovala su 2 operatora, hirurg sa desne strane u visini desnog ramena i asistent sa leve strane bolesnika. Korišćena su tri porta, jedan od 10 mm sa desne strane medioklavikularno-sredina između umbilikusa i spine iliace anterior superior. Dva porta od 5 mm, jedan umbilikalni i jedan levo madioklavikularno-u levom hipohondrijumu. Korišćeni su 9 mm klipsevi i optika 0. Nakon identifikacije vene, pravljena je incisija peritoneuma nad njom i ista klipsovana sa 2 klipsa kroz desno postavljeni 10 mm port. Na incisijama za portove stavljani su samo kožni šavovi. REZULTATI: Nije bilo intraoperativnih komplikacija. Bolesnici su mobilisani na sam dan operacije. Posle mesec dana, kod svih operisanih je došlo do gubitka tegoba. Konci su skidani 7 postoperativnog dana. ZAKLJUČAK: Laparoskopska varikocelektomija predstavlja početak upotrebe ove minimalno invazivne metode kod adultne populacije u našoj zemlji. Zahvaljujući optici i uveličanju omogućava dobro vizuelizaciju i mikrohirurški način prekida venske cirkulacije sa mogućnošću prezervacije arterijskih krvnih sudova. Ujedno je i bezbedan, potpun i brz (do 15 min) način lečenja ove bolesti. e-mail: miralaz@yubc.net 156. ČETRDESET GODINA BEOGRADSKE VAROŠKE BOLNICE Jelena Jovanović-Simić, Vladimir Pešić SRPSKO LEKARSKO DRUŠTVO, BEOGRAD Istorija beogradske Varoške i okružne bolnice, koja je zanimljiva naročito ako se sagledava iz različitih uglova, do sada nije u celini razmatrana. U radovima istoričara medicine osnivanje bolnice početkom 1841. godine označava se kao osnova, ili polazna tačka, razvoja civilnog zdravstva u Beogradu. Ona je, takođe, bila i jezgro iz kog se, četiri decenije kasnije, razvila Opšta državna bolnica. Upravo taj period njenog rada, između 1841. i 1881. godine, predmet je našeg istraživanja, u okviru koga smo pokušali da odgovorimo na brojna pitanja: Ko se u bolnici lečio? Koje su bolesti bile najzastupljenije? Kako su bolesnici lečeni i koliko su u bolnici boravili? Kakvi su bili uslovi smeštaja, a kakva hrana? Da li su i koliko, stope mortaliteta i letaliteta odstupale od onih u velikim evropskim bolnicama? Da li su primenjivani savremeni načini lečenja, operativne tehnike, instrumenti...? U pokušaju rekonstrukcije prošlosti Varoške bolnice, sama zgrada, koja je za njen smeštaj namenski zidana od 1865. do 1868. godine, pruža nam važna i verodostojna svedočanstva. Pokušaj sagledavanja značaja postojanja i rada beogradske Varoške bolnice, neminovno nas vodi ka potvrdi često zanemarivane činjenice o neophodnosti multidisciplinarnog pristupa, kao i o neodrživosti stava da se istorija medicine može izučavati kao izolovana disciplina, nepovezana ili nedovoljno povezana sa svojim važnim utemeljenjima u opštoj, nacionalnoj i društvenoj istoriji. e-mail: drnebojsa@gmail.com 157. VESICA DUPLEX-TUR INTERVESICO-VES.SEPTUMA Živorad Didić, Ana Didić , Ninoslav Dimitrijević ZDRAVSTVENI CENTAR NEGOTIN, UROLOŠKO ODELJENJE Pacijent R.B.72 god.dolazi zbog bolova,čestog mokrenja i abscesa u perinealnom predelu.Prostatu je operisao pre 8 godina.Mokri bez smetnji ali često i bolno a nakon toga prisutan je reziduum.Radiografija jasno pokazuje duplicitet bešike, a obe se spajaju na samom vratu i blizu unutrašnjeg uretralnog meatusa.Cistoskopijom se ustanovljava da je otvor druge bešike veoma uzan ,postavljen levo i unazad i nedovoljno komunicira sa pravom bešikom, pa se i ne prazni adekvatno.Svojim korpusom postavljena je levo i prema rektumu.Prisutan je purulentni sadržaj,koji je sada već izazvao,periuretritis i perinealni absces. Cilj operacije je da uspostavimo dobru komunikaciju izmedju obe bešike kako se ne bi zadržavala mokraća.Pacijent je pretodno tretiran visokim dozama antibiotika,a zatim je endoskopski pristupom uradjena resekcija septuma u dužini oko 4-5 cm sa resekcijom dela retroperitonealnog tkiva.Takodje su uradjene,lateralna incizija i reseciran otvor prema vratu i uretri. Pacijent sada mokri uredno bez bolova i bez reziduuma.Pratimo dalji tok sa namerom da ukoliko dodje do fibroze i restenoze otvora druge bešike, ponovimo proceduru.Absces perineuma je spontano nestao. e-mail: dzbata@sezampro.yu 158. VIDEOLAPARASKOPSKE OPERACIJE NA GINEKOLOŠKO-AKUŠERSKOM ODELJENJU ZDRAVSTVENOG CENTRA NEGOTIN Jevrosima Puslojić, Nada Mihajlović, Lidija Petrović, Ljubisav Božilović ZDRAVSTVENI CENTAR NEGOTIN, GINEKOLOŠKO-AKUŠERSKO ODELJENJE Želja da se postigne visoki nivo zdravstvene zaštite i nabavka laparoskopske opreme omogućila je da se ove operacije izvode i na našem odeljenju. Iako je laparoskopija u ginekologiju ušla prvenstveno kao dijagnostička metoda, svoju pravu ekspanziju započinje jednostavnijim operacijama na adnexama. Istorijski gledano, prva intervencija koja je rađena endoskopski bila je sterilizacija tuba (Powers i Barsn 1941. god.). Sledi duži niz godina kada se rade operacije samo na tubama u cilju lečenja steriliteta. Shapiro i Adller su 1973. god. uradili salpingectomiu kod vanmaterične trudnoće, a Bruhat i sar. laparoskopsku salpingotomiu. Semm 1979 god. radi resekciju ciste a Larsen 1986. cystotomiu. Pojava malih kamera sa čip tehnologijom, kvalitetan monitoring izazvala je pravu revoluciju u operativnoj laparoskopiji. Reich među prvima radi laparoskopski asistiranu vaginalnu histerektomiju (LAVH) a Ostrzenski, 1991. god. laparoskopsku histerectomiu (LH). Sa razvojem visoko sofisticirane tehnologije, rasla je i veština operatora, te je indikaciono područje za ove operacije veoma široko. U prvom redu, to je suverena diferencijalno-dijagnostička metoda u čitavom nizu nejasnih stanja, kakva su: akutni i hronični pelvični bol, dijagnostika ektopičnog graviditeta, evaluacija infertiliteta, endometrioza i dr. Najčešće operacije na adnexama u cilju lečenja steriliteta su: adheziolize, fimbrioplastike, salpingoooforolize, miomektomije, salpingostomije, biopsije jajnika, kauterizacija endometriotičnog žarišta. Operacije tipa adnexectomia, cystectomia izvode se u svim ustanovama koje rade laparoskopske operacije a veći zahvati tipa LAVH i LH samo u većim centrima. REZULTATI: Sa obukom iz ginekološke videolaparoskopije uz pomoć instruktora JUEH iz Sremske Mitrovice, počeli smo jula 2005. god. Do sada je urađeno 16 laparoskopskih operacija. Kliničke dijagnoze su bile: Cystis ovarii (11 pac.), Grav EU (1), corpus allienum abdominis (1), Status post salpingectomiam bill. Adhaesiones (1) i stress incontinentio urinae (2). Operacije koje su radjene bile su: Cystectomia (3); salpingectomia (1), adnexectomia (7), ovariectomia (1), adhaesiolysis (1), TVT (2), adhaesiolysis et extractio c allieni (1). ZAKLJUČAK: Pionirski koraci i prvi rezultati pokazali su značajnu prednost laparoskopskih operacija u odnosu na laparotomiju. Dužina bolničkog lečenja je značajno manja, a takođe i potrošnja hirurškog materijala, antibiotika, analgetika, infuzionih rastvora. Operisane žene se brzo vraćaju svakodnevnim aktivnostima. Sve ove prednosti su dovoljan razlog da se u našem centru, (kao jednom od najmanjih koji je započeo ovaj vid lečenja), nastavi sa obukom i radom laparoskopske ginekološke hirurgije. e-mail: puslojic@ptt.yu 159. TESTIRANJE DAVALACA KRVI NA MARKERE VIRUSNIH HEPATITISA B.Todorović-Kazimirović, B.Paraskijević, V.Stuparević, N.Dimitrijević ZDRAVSTVENI CENTAR NEGOTIN, SLUŽBA ZA TRANSFUZIJU KRVI UVOD: U radu su prikazani rezultati testiranja davalaca krvi na markere virusnih hepatitisa u periodu od 2001. do 2005.godine. U okviru zakonom propisane obrade uzetih jedinica krvi na transfuzijski transmisivne bolesti vrši se testiranje na HBs antigen ( HbsAg)-marker virusnog hepatitisa B i na anti HCV antitelo ( a-HCV)-marker virusnog hepatitisa C. CILJ RADA: Utvrditi prokuženost virusima hepatitisa tipa B i C među davaocima krvi registrovanim u Službi za transfuziju ZC Negotin. MATERIJAL I METODE: Za dijagnostiku su korišćeni imunoenzimski testovi ( ELISA) treće i četvrte generacije, različitih proizvođača. Preliminarno reaktivni uzorci retestirani su u duplikatu. U slučaju ponovne reaktivnosti jedinice krvi su uništavane a davaoci retestirani iz novog uzorka. Potvrdno pozitivni davaoci isključeni su iz davalaštva, prijavljeni Službi preventivne medicine i stavljeni pod zdravstveni nadzor. REZULTATI: U navedenom periodu testirano je 5530 davalaca. HbsAg seropozitivnih bilo je 14 ( prevalenca 0,25%), 10 davalaca je prvi put dalo krv u našoj službi, a 4 su višestruki, registrovani davaoci. Anti-HCV seropozitivnih je bilo 13 ( prevalenca 0,23%), novoregistrovanih je 11, a 2 su višestruki davaoci. Nije bilo onih koji su pokazivali udruženu serpozitivnost. ZAKLJUČAK: Prevalenca od 0,25% za HbsAg i 0,23% za a-HCV korelira sa publikovanim podacima za populaciju davalaca krvi u našoj zemlji ( 0,3-0,5% za HbsAg i 0,3% za a-HCV). e-mail: kazimir@ptt.yu 160. AKUTNA ZAPALJENJA UVEJE KOD OBOLELIH OD PLUĆNE TUBERKULOZE Miško Ledina, Teodora Ledina SPECIJALNA BOLNICA ZA PLUĆNE BOLESTI I TUBERKULOZU "OZREN" SOKOBANJA UVOD: Za mnogobrojna oboljenja uveje tradicionalno je optuživan Kohov bacil. Poslednjih godina ovaj stav je bio predmet brojnih ispitivanja i revizija. CILJ RADA je da se prikaže učestalost akutnih zapaljenjskih oboljenja uveje kod pacijenata sa plućnom tuberkulozom. MATERIJAL I METODE: U toku šestogodišnjeg perioda ispitivanja pregledana su 1852 obolela od plućne tuberkuloze kod kojih je oboljenje dokazano bakteriološkim i/ili patohistološkim metodama. Akutne zapaljenjske promene horoideje su registrovane, klasifikovane i statistički analizirane. REZULTATI: U ispitivanoj populaciji nađena su 6 (0,32%) pacijenta sa akutnim prednjim uveitisom, kao i 2 (0,11%) sa milijarnim horioretinitisom. Nisu registrovani oboleli od akutnih intermedijalnih ili posteriornih uveitisa. DISKUSIJA: Akutni milijarni retinohorioiditisi su posledica hematogene diseminacije tuberkuloznog bacila i javljaju se često kod milijarnih oblika tuberkuloze. Akutni prednji uveitisi se javljaju češće kod obolelih od plućne tuberkuloze nego u opštoj populaciji, ali ne postoji ni jedan dokaz da su direktna posledica tuberkulozne infekcije. ZAKLJUČAK: Kod obolelih od plućne tuberkuloze javljaju se oboljenja uveje. Mehanizam njihovog nastanka može da bude vezan za: 1) poremećaj imuniteta bolesnika, 2) prisustvo Kohovog bacila u uveji, 3) nedefinisane patogene mehanizme koji su zajednički za tuberkulozu i uveitis. e-mail: ledina@eunet.yu |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
