|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
XXV Timočki medicinski dani :::
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
91. HETEROTOPIČNE OSIFIKACIJE KAO KOMPLIKACIJA U ORTOPEDIJI
I TRAUMATOLOGIJI Ljubinko Todorović, T. Ilić 92. OSTEOM FRONTALNOG SINUSA-PRIKAZ SLUČAJA Vesna Stojanović Kamberović(1),Goran Bjelogrlić(2),Goran Videnović(3) 93. UTICAJ FIZIOTERAPEUTA NA OČUVANJE I POVEĆANJE KOŠTANE GUSTINE Biljana Bokan, M. Jovanović 94. PARODONTALNI STATUS ORTODONTSKIH PACIJENATA UZRASTA 11-15 GODINA Sonja Rašeta-Šnjegota 95. ULOGA PERFUZIONE SCINTIGRAFIJE MIOKARDA U DETEKCIJI VIJABILNOG MIOKARDA Vladimir Mitov(1), Dragana Šobić-Šaranović(2), Smiljana Pavlović(2) 96. SIMPTOMI I KOMORBIDITETI KOD OBOLELIH OD PERIFERNE OBLITERANTNE ARTERIOSKLEROZE Žaklina Damnjanović, Rade Kostić, Dragica Rondović 97. PERINATALNI MORTALITET 2003 - 2005. U ZAJEČARSKOM PORODILIŠTU Vera Najdanović-Mandić 98. INVAZIVNA DIJAGNOSTIKA PLEURALNIH IZLIVA UZROKOVANIH VANPLUĆNIM OBOLJENJIMA A. Stojanović, H. Malićević, M. Oprić, A. Savić, V. Vukić, V. Đurić 99. VRSTE POLNO PRENOSIVIH INFEKCIJA U SRBIJI Saška Savev, Maja Gurginov, Miroslava Paunović, Vesna Milijić, Jasmina Stamenović, Jasmina Ignjatović, Bojan Pešić 100. POMERANJE TAČKE POSMATRANJA U ISTORIJI MEDICINE I MOGUĆI PRAVCI DALJEG RAZVOJA Dragan Ristić, Ivana Stanković |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
91. HETEROTOPIČNE OSIFIKACIJE KAO KOMPLIKACIJA U ORTOPEDIJI I TRAUMATOLOGIJI Ljubinko Todorović, T. Ilić ZDRAVSTVENI CENTAR BOR, ODELJENJE ZA ORTOPEDSKU HIRURGIJU I TRAUMATOLOGIJU Heterotopične osifikacije su prisustvo koštanog tkiva van normalnih mesta okoštavanja odnosno u mekim tkivima. Za njihov razvoj su bitni predispozicija, neurološke povrede, povrede kičmene moždine, povrede i operacije velikih zglobova. Heterotopične osifikacije se javljaju u 11 do 22% slučajeva kod velikih povreda, a kod ugradnje endoproteza u oko 13% slučajeva, sa varijacijama kod različitih autora od 3 do 50%. Njihova pojava bitno komplikuje lečenje povređenih i operisanih. Njihovo lečenje je vrlo teško jer uporno recidiviraju. Zato je bitna prevencija. U radu su izneta iskustva i primeri bolesnika koji su lečeni na Odeljenju za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju u Boru a koji su imali ovu komplikaciju u periodu od 25 godina. e-mail: ljubinko@ptt.yu 92. OSTEOM FRONTALNOG SINUSA-PRIKAZ SLUČAJA Vesna Stojanović Kamberović(1),Goran Bjelogrlić(2),Goran Videnović(3) (1)DOM ZDRAVLJA ''ZVEZDARA'', BEOGRAD; (2)INSITUT ZA ORL I MFH KC SRBIJE, BEOGRAD, (3)KLINIKA ZA MFH KC PRIŠTINA-KOSOVSKA MITROVICA UVOD : Osteom, benigni tumor vezivnog tkiva najčešće se javlja u frontalnom, ređe u etmoidalnom i maksilarnom, a izuzatno retko u sfenoidalnom sinusu. Nepoznate etiopatogeneze, može biti kompaktne ili spongiozne građe, lokalizovan, retko difuzan, dugo raste asimptomatski, a prvi simptom je glavobolja ili lokalizovan bol. Dijagnoza se postavlja na osnovu kliničkog pregleda i RTG dijagnostike. CILJ RADA je značaj adekvatne dijagnoze i terapije ovog oboljenja. METOD RADA: Prikaz slučaja, na osnovu anamneze, kliničkog ORL pregleda, RTG i CT paranazalnih šupljina i osteoplastične operacije. REZULTATI: pacijent star 45 godina, javio se na pregled zbog dugogodišnje zapušenosti nosa, septembra 2005-te godine. Kliničkim pregledom, rinoskopski - endonazano, polipozne mase su ispunjavale nosne hodnike. Rtg PNS ukazao je na osteom desnog frontalnog sinusa. Na CT-u PNS u desnom frontalnom sinusu nađene su hiperdenzne promene, intenziteta koštanog tkiva, koje su vršile invaziju zadnjeg zida i destruisale medijalni zid orbite. Učinjena je osteoplastična operacija frontalnog sinusa obostrano, sa PH verifikacijom. DISKUSIJA: prikaz slučaja pacijenta sa osteomom frontalnog sinusa i dijagnostičko terapijske procedure, odgovaraju podacima iz naše i strane literature. ZAKLJUČAK: Osteom frontalnog sinusa, spororastući, benigni tumor, često asimptomatskog toka, otkriva se neretko slučajno pri RTG dijagnostici iz drugih razloga. Terapija je hirurška-osteoplastična operacija frontalnog sinusa. Ključne reči : osteom, dijagnoza ,terapija e-mail: igormina@infosky.net, vesnanbgd@yahoo.com 93. UTICAJ FIZIOTERAPEUTA NA OČUVANJE I POVEĆANJE KOŠTANE GUSTINE Biljana Bokan, M. Jovanović DOM ZDRAVLJA"SAVSKI VENAC", BEOGRAD Prevencija i lečenje smanjene koštane gustine je timski rad u kome učesvuju lekari i fizioterapeuti. Metabolička bolest kostiju koja se karakteriše generalizovanim smanjenem količine koštanog tkiva po jedinici volumena anatomske kosti naziva se osteoporoza.Takva kost je mehanički manje otporna,a prelomi mogu nastati uz neznatnu traumu. Posle dugotrajne imobilizacije ekstremiteta može se na Rtg. viteti lokalno smanjenje koštane gustine pogotovu ako se razvije i algodistrofija pole traume. Prevencija osteoporoze podrazumeva: 1. Postizanje optimalnih vrednosti koštane gustine tokom rasta i adultnog perioda(„peak“) pravilnom ishranom i fizičkom aktivnošću. 2. Odlaganje početka koštanog gubitka i kad on počne 3. Redukonanje njegove brzine i količine 4. Korekcija načina života(duvan,alkohol,fizička aktivnost) Lečenje osteoporoze: 1. Antiresorptivna terapija (bisfosfonati, kalcitonin...) 2. Pozitivni koštani formeri (vitamin D i njegovi metaboliti) 3. Fizikalna terapija a. Elektromagnetno polje niske frekvencije b. Fizička aktivnost(stimuliše osteoblasnu aktivnost) individualno dozirana u zavisnosti od stanja kario-vaskularnog sistema,sprovode se kontinuirano pod stručnim nadzorom fizioterapeuta.Jako oslabljeni mišići mogu se stimulisati eksponencijalnom strujom(SP oblik) i to ekstenzora vrata i trupa i m. quadricepsa. Zabranjene su vežbe sa antefleksijom i doskocima. e-mail: biljanafiz@email.co.yu 94. PARODONTALNI STATUS ORTODONTSKIH PACIJENATA UZRASTA 11-15 GODINA Sonja Rašeta-Šnjegota DOM ZDRAVLJA "DR SIMO MILOŠEVIĆ", ČUKARICA, BEOGRAD Najodgovorniji faktor inflamacije gingive i periodoncijuma je dentalni plaque (DP) koji se lako nagomilava u ustima kod dece sa ortodontskim aparatima (OA). Cilj rada je da se ispita stanje zdravlja parodontalnih tkiva u ortodontskih pacijenata bez obzira na vrstu ortodontske terapije: fiksna ili mobilna i na tip OA. Materijal je odabran među beogradskim osnovcima od V-VIII razreda i odnosio se na sve ortodontske pacijente redom; uzorak (n 38) je bio heterogen po polu, po uzrastu (deca od 11-15 god) kao i po tipu OA (fiksni/mobilni). Pri formiranju uzorka osnovni kriterujumi su bili vrsta denticije (permanentna) i odsustvo anamnestički pozitivnih podataka za parodontološko ili opšte oboljenje. Korišćen je CPTIN metod, a index-i su mereni kod svih ispitanika. Podaci su sistematizovani, statistički obrađeni i grafički prikazani. Dobijeni rezultati su potvrdili klinička zapažanja o patološki izmenjenoj gingivi: vrednosti za index-e 1,2 i 3 su prevalentni u odnosu na index 0. Zaključak autora je da se merama sistematske kontrole DP mogu prevenirati inflamatorna stanja gingive i periodoncijuma u ortodontskih pacijenata, kod kojih prisustvo OA najverovatnije favorizuje akumulaciju DP i otežava optimalnu oralnu higijenu. e-mail: milutintod@yahoo.com 95. ULOGA PERFUZIONE SCINTIGRAFIJE MIOKARDA U DETEKCIJI VIJABILNOG MIOKARDA Vladimir Mitov(1), Dragana Šobić-Šaranović(2), Smiljana Pavlović(2) (1) ZDRAVSTVENI CENTAR ZAJEČAR, INTERNISTIČKA SLUŽBA, (2) KLINIČKI CENTAR SRBIJE, INSTITUT NUKLEARNE MEDICINE Kod pacijenata sa poznatom koronarnom bolešću, nakon preležanog infarkta miokarda, i sa pridruženom disfunkcijom leve komore od kliničkog, terapijskog i prognostičkog je značaja proceniti postojanje vijabilnog miokarda. Potrebno je proceniti prisustvo, lokalizaciju i veličinu vijabilnog miokarda. Nuklearna kardiologija pruža niz neinvazivnih dijagnostičkih postupaka za procenu vijabilnog miokarda. Metode perfuzione scintigrafije miokarda primenom-99mTc-MIBI-ja i 201Tl, ili metoda istovremene procene vijabilnosti i metaboličke aktivnosti miokarda-PET. 99mTc-MIBI perfuziona scintigrafija miokarda izvodi se po dvodnevnom rest-stres protokolu, po protokolu sa serijskim ponavljanjem akvizicija u restu, kao i dvodnevnom protokolu sa intravenskom aplikacijom nitroglicerina. Pravilna odluka, kod kojih pacijenata treba sprovesti testove vijabilnosti, može se doneti primenom četvoroetapnog dijagnostičkog algoritma: I određivanje indikacija; II procena ishemije; III sagledavanje dostupnih dijagnostickih opcija; IV izbor testa. e-mail: mitov@ptt.yu 96. SIMPTOMI I KOMORBIDITETI KOD OBOLELIH OD PERIFERNE OBLITERANTNE ARTERIOSKLEROZE Žaklina Damnjanović, Rade Kostić, Dragica Rondović ZAVOD ZA SPECIJALIZOVANU REHABILITACIJU "GAMZIGRAD", GAMZIGRADSKA BANJA Intermitentna klaudikacija se dugo smatrala osnovnom manifestacijom periferne obliterantne arterioskleroze(POAB). Međutim, sve je više studija koje pokazuju da su mnogi oboleli od POAB asimptomatski ili nemaju klasične simptome kao što je Claudicatio intermittens. CILJ: Identifikovati spektar simptoma koji imaju oboleli od POAB. Identifikovati komorbiditete koji bi mogli da utiču na simptome. METOD: Prospektivnim klinickim istraživanjem obuhvaćeno je 98 pacijenata koji su upućeni na pregled CDS krvnih sudova donjih ekstremiteta u Zavod za rehabilitaciju “Gamzigrad”. Svim učesnicima su izmerene vrednosti Doppler Indexa i dato da popune standardizovane upitnike: San Dijego klaudikacioni pitnik i Upitnik o poremećaju hodanja. REZULTATI: Na osnovu upitnika ispitanici su podeljeni u 6 uzajmno isključivih grupa, 4 grupe su imale bol u nogama: I- bol u nozi prilikom napora i u miru, II- claudicatio intermittens, III-atipičan bol pri naporu koji dovodi do zaustavljanja hodanja, IV- atipičan bol pri naporu koji ne zaustavlja hodanje. Pripadnici dve grupe bili su bez bola u nogama (jedna grupa je bila fizički neaktivna, dok je druga bila aktivna).Takođe, identifikovan je širok opseg simptoma koje su imali oboleli od POAB, kao i veliki broj komorbiditeta koji doprinose različitoj percepciji bola. Najveći broj komorbiditeta postojao je u grupi sa bolom u nogama pri naporu i odmoru i grupi koja je bila fizički neaktivna i bez bola u nogama. Najveće izmerene vrednosi Doppler indexa bile su u grupi koja je imala bol u nogama i bez obzira na to nastavljala kretanje. ZAKLJUČAK: Naši rezultati ukazuju da bi trebalo da se razmatra mogućnost da komorbidno oboljenje i fizička neaktivnost mogu da izmene simptome koji potiču od donjih ekstremiteta, a povezani su sa POAB, a sve to u cilju što ranijeg otkrivanja ovog oboljenja . e-mail: zzaki@ptt.yu 97. PERINATALNI MORTALITET 2003 - 2005. U ZAJEČARSKOM PORODILIŠTU Vera Najdanović-Mandić ZDRAVSTVENI CENTAR ZAJEČAR, GINEKOLOŠKO AKUŠERSKA SLUŽBA Perinatalni period počinje u 22. navršene nedelje ( 154 dana) trudnoće ( vreme kada težina na rođenju normalno iznosi 500 grama, a dužina teme – peta je 25 cm i više ) a završava se sa punih sedam dana nakon rođenja. Perinatalni mortalitet je broj mrtvorođenih plus živorođenih a umrlih u prvih sedam dana na 1000 rođenih. Iskazuje se samo pri porodilištima. Porodilišta su u zakonskoj obavezi da prate stanje svakog svog novorođenčeta bez obzira gde je premešteno. Perinatalni mortalitet je neizbežan element procene efikasnosti zdravstvene službe u celini. U cilju sagledavanja perinatalnog mortaliteta našeg porodilišta analizirani su i upoređeni rezultati rada porodilišta i odeljenja neonatologije u periodu od 01.01.2003. do 31.12.2005.godine. Za dobijanje podataka korišćeni su protokoli porodilišta i neonatologije, godišnji izveštaji porodilišta i statistički podaci odseka za medicinsku statistiku. Podaci o ishodu lečenja novorođenčadi upućenih na neonatologiju dobijeni su zahvaljujući ljubaznosti kolega sa neonatologije. Za tri godine imali smo 1985 porođaja i 2006 novorođenčadi – od kojih 17 mrtvorođenih i 13 umrlih u prvih sedam dana. Perinatalni mortalitet je za ovaj trogodišnji period 14,95 na 1000 porođaja. Najveći perinatalni portalitet smo imali 2003. godine kada je bio 20,92 na 1000; 2004. – 10,80 na 1000; 2005. – 12,48 na 1000. Te 2003. godine smo imali i najveći broj SC – 194 ili 27,40%. 2004. godina: br.SC 182 ili 28,30%, 2005. godine: br. SC 183 ili 28,86%. Od osnivanja perinatološke sekcije u Srbiji, 1978. godine do 1988.. godine perinatalni mortalitet je pao od 21 na 17 promila. Godine 1990. u Srbiji imamo skok na 28 promila i održava se do 1997.godine. Od te godine nema više podataka za Kosovo i Metohiju, podaci se odnose na centralnu Srbiju i Vojvodinu. Godine 2000. je pao na 11 promila ali je to još uvek dvostruko više u odnosu na Evropu i SAD. Glavni problemi koji ugrožavaju fetus su eklampsija, antepartalna hemoragija, otežan porođaj, kongenitalne malformacije i prevremeni porođaj. Zaječarsko porodilište ima nešto veći perinatalni mortalitet zato što je odeljenje neonatologije regionalnog karaktera te nam se upućuju trudnice sa regiona sa izvesnim preveremenim porođajem. Novorođenčad čija težina je prilično ispod normale (3335 grama) ima povećan rizik umiranja ili ako prežive povećava se rizik oštećenja fizičkog ili intelektualnog. Poboljšanje maternalnog zdravlja i razvoj neonatologije značajno je smanjio mortalitet, morbiditet i trajne psihofizičke sekvele u kasnijem periodu života. 98. INVAZIVNA DIJAGNOSTIKA PLEURALNIH IZLIVA UZROKOVANIH VANPLUĆNIM OBOLJENJIMA A. Stojanović, H. Malićević, M. Oprić, A. Savić, V. Vukić, V. Đurić KBC "BEŽANIJSKA KOSA", BEOGRAD Pleuralni izlivi najčešce nastaju kod oboljenja pluća i pleure: u različitim infekcijama, kod malignih oboljenja, u embolijama pluća, kod sarkoidoze. Neretko se izlivi javljaju kao plućna manifestacija vanplućnih oboljenja, i to kod srčane insuficijencije, kod malignih oboljenja sa metastazama u pleuri, kod sistemskih bolesti vezivnog tkiva, kod Dresslerovog i uremijskog sindroma. U razjašnjavanju etiologije pleuralnih izliva, najznačajniju ulogu ima patohistološka analiza uzoraka biopsije pleure. U našoj bronhološkoj službi, od l999. godine do danas, urađeno je 249 biopsija pleure po Abramsu. Najčešće je patohistološki nalaz biopsije odgovarao nespecifičnoj ili specifičnoj upali pleure, metastazi karcinoma pluća ili mezoteliomu pleure. Vanplućna oboljenja koja su dijagnostikovana ili potvrđena patohistološkom analizom biopsije pleure, najčešće su bila maligne etiologije, i to: karcinom dojke (9), želuca (2), bubrega (2), štitnjače (1), laringsa (1), limfom (1). Kod jednog pacijenta dijagnostikovana je parazitoza u pleuri. U radu prikazujemo najčešce i najinteresantnije patohistološke nalaze biopsija pleure po Abramsu, koji su doprineli dijagnostici vanplućnog oboljenja praćenog pleuralnim izlivom. 99. VRSTE POLNO PRENOSIVIH INFEKCIJA U SRBIJI Saška Savev, Maja Gurginov, Miroslava Paunović, Vesna Milijić, Jasmina Stamenović, Jasmina Ignjatović, Bojan Pešić ZDRASTVENI CENTAR KNJAŽEVAC, DISPANZER ZA DECU I OMLADINU Polno prenosive infekcije u svetskim razmerama predstavljaju jedan od vodećih zdravstvenih problema. Procenjuje se da je incidencija ovih oboljenja visoka kako u nerazvijenim, tako i u razvijenim zemljama. Nepoznate i nelečene, mogu da dovedu do razvoja ozbiljnih komplikacija i dugoročnih posledica, uključujući infertilitet, mrtvorođenje, ektopičnu trudnoću, maligne neoplazme reproduktivnog sistema kao i rađanje dece sa anomalijama. Stoga je u brojnim zemljama sveta jedan od prioritetnih ciljeva zdravstvene politike ostvarivanje kontrole polno prenosivih infekcija. Poželjno je da se svaka osoba informiše o merama koje mogu da spreče nastanak ili prenošenje ovih infekcija. Ako se ne zna da li partneri boluju od polno prenosivih bolesti, neophodno je da se kondom koristi pri svakom seksualnom odnosu. U najvećem riziku se nalaze mladi ljudi u dobu od 15. do 24. godina života. Cilj rada je prikaz najčešćih polno prenosivih infekcija na teritoriji Srbije, njihovih uzročnika i metoda prevencije. Polno prenosive bolesti mogu biti izazvane bakterijama i virusima. Bakterije koje su najčešći uzročnici ovih bolesti su Treponema pallidum (sifilis), Neisseria gonorrhoea (gonoreja), Chlamydia trachomatis (genitalna hlamidijalna infekcija) a od virusa su tu herpes virus tip 2 (genitalni herpes), humani papiloma virusi i HIV (AIDS). Zaključak je da i u Srbiji prevencija polno prenosivih infekcija treba da bude jedan od prioriteta zdravstvene zaštite. e-mail: miljan.stanojevic@gmail.com 100. POMERANJE TAČKE POSMATRANJA U ISTORIJI MEDICINE I MOGUĆI PRAVCI DALJEG RAZVOJA Dragan Ristić, Ivana Stanković DOM ZDRAVLJA, BELA PALANKA Razvoj nauke često je bio uslovljen nekim pomeranjem tačke iz koje posmatramo objekat istraživanja. Aristotel je smatrao da se telo sastoji od crne i žute žuči i da bolest predstavlja poremećaj u njihovom odnosu ili proticanju. Razvoj anatomije, uočavanje organa, dovodi do toga da neko boluje od srca, želuca, materice pa su i lekovita sredstva tako grupisana. Pronalaskom mikroskopa dalje se pomera tačka posmatranja, uočavamo ćelije, dijagnoze postaju preciznije...Posmatranje sa molekularnog nivoa donosi nam lekove u obliku hemijskih jedinjenja koja izazivaju efekte na tom nivou. Na subatomskom nivou posmatramo radijacijske bolesti, slobodne radikale, antioksidanse...Sa druge strane, tačka posmatranja epidemiologije nalazi se na visini sa koje se može sagledati problem u široj zajednici. Informatičko doba donosi potrebu za još jednim pomeranjem tačke posmatranja. U radu se detaljnije objašnjava posmatranje sveta kao mreže uzročno-posledično povezanih događaja (informacija). Možda bi takav ugao gledanja mogao doneti novi pomak u sagledavanju čoveka i bolesti. e-mail: ristic59@ptt.yu |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
| [
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
