[
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
XXVI Timočki medicinski dani - Zaječar, 25-26. maj 2007.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
21. Hirurško lečenje lezija LCA kolena na Ortopedskom odeljenju
Zdravstvenog centra Negotin Dragan Šujeranović, Boris Ravanić, Dušan Furnigić Prema podacima
brojnih autora, lezije ligamenata kolena su sve češći uzrok smanjenih
fizičkih sposobnosti osoba povređenog ili obolelog kolena, što izuzetno
narušava čovekovu bio-psihosocijalnu ravnotežu i dovodi do brojnih
drugih poremećaja, koji tako čine čoveka radno nesposobnim i smanjuju
životnu sposobnost. U pitanju je retrospektivni prikaz tri slučaja, u
periodu od 2002. do 2005.godine, koji su lečeni na Ortopedskom odeljenju
Z. C. Negotin, sa ciljem da se što adekvatnijom analizom svakog
pojedinačnog slučaja omogući uspešnija rana dijagnostika, kako bi se
operativnim zahvatom skratio period ozdravljenja i povređeni učinio, u
opštem zdravstvenom stanju, funkcionalnim. U radu su prikazana tri
pacijenta, muškog pola, prosečne starosti 39 godina, sa dijagnozom
hronične lezije prednje ukrštene veze kolena (S83). Dijagnoze su
postavljene po ICD 10 kriterijumu za dijagnostiku. Svi pacijenti su
lečeni modifikovanim operativnim postupkom bone-tendor-bone graft.
Rezultati rada pokazuju da je ovaj operativni postupak veoma uspešan.
Nakon takvog zahvata, uz sprovedenu rehabilitaciju, restitucija
povređenog zgloba je potpuna. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
22. Problemi u dijagnostikovanju "Bolesti ogrebotine mačke" Jelena Ravanić, Božana Stoilović, Miomir Petković SAŽETAK: "Bolest
ogrebotine mačke" ("Cat scratch disease") je regionalni limfadenitis
nastao zbog ujeda ili ogrebotine mačke. U radu su prikazana dva
pacijenta, ženskog pola, uzrasta 10 i 11 godine, sa izraženom
limfadenopoatijom u kubitalnoj regiji, pozitivnim anamnestičkim podatkom
o kontaktu sa mačkom i prisutnom promenom na koži šake. Prikazom ovih
slučajeva želeli smo da skrenemo pažnju na diferencijalno dijagnostičke
probleme u cilju postavljanja konačne dijagnoze ove bolesti. S obzirom
da konačna dijagnoza može da se postavi samo biopsijom i/ili serološkim
testom, rezultat rada treba da ukaže na bolju saradnju između pedijatra,
radiologa, mikrobiologa i patologa, kao i da istakne važnost
anamnestičkih padataka. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
23. Učestalost astme kod dece koja su na rođenju imala RDS S. Anđelković, Lj. Mihajlović, S. Veljković, D. Anđelković U radu su
izneti rezultati kliničko prospektivne studije koja je obuhvatila 40
ispitanika. Studija je trajala pet godina i obuhvatila vremenski period
1999- 2004. god. CILJ RADA je bilo utvrditi učestalost astme kod dece
rođene 1999. godine, a koja su u porodilištu imala RDS. U 1999. god. u
smederevskom porodilištu su rođene 1404 bebe, od kojih su 53 imale RDS,
što iznosi 3,77%. Naši ispitanici bili su gestacijske starosti 31-41
nedelje i telesne mase 1450-3900 gr. Od ovog broja bilo je 19 dečaka i
21 devojčica. Pet godina kasnije, u našem dipanzeru imali smo
dokumentaciju za 40 dece, od 53 dece koja su na rođenju imala RDS tokom
1999. god. Od ovog broja bilo je 13 blizanačkih trudnoća, što iznosi
24,5%. NAŠI REZULTATI su sledeći: Trajnu astmu ima sedmoro dece, što
iznosi 17,5% (4 dečaka i tri devojčice). Ova deca rođena su od 32 do 35.
nedelje gestacije (preterminska novorođenčad). Sva ova deca nalaze se na
kontinuiranoj profilaktičkoj terapiji inhalacijskim glikokortikoidima.
Od ovog broja, astma je verifikovana u dva slučaja kod oba blizanca, u
dva slučaja samo kod jednog blizanca. Povremenu astmu ima 10 dece, što
iznosi 25% (7 devojčica i 3 dečaka) i koriste povremeno samo beta dva
agoniste. Deca sa povremenom astmom rođena su od 31 do 40. nedelje
gestacije (preterminska i terminska novorođenčad). U dva slučaja
povremena astma dijagnostikovana je kod oba blizanca, u dva slučaja samo
kod jednog blizanca. Dvadeset troje dece nema astmu u svojoj petoj
godini, što iznosi 57,5%. Ova deca rođena su od 31. do 41. nedelje
gestacije (preterminska i terminska novorođenčadi). Kod ove dece radi se
samo o jednoj blizanačkoj trudnoći. ZAKLJUČAK: Učestalost astme kod dece
koja su na rođenju imala RDS je vrlo visoka i iznosi 42.5%. Prevencija
prevremenog porođaja može biti jedan od faktora smanjenja učestalosti
astme za koju možemo reći da ima razmere ”epidemije.” |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
24. Cista urahusa odstranjena endoskopski – Prikaz slučaja Ž.Didić, N.Dimitrijević, D.Stanisavljević,A.Didić D:M.starosti 50
godina dolazi zbog bolova u predelu bešike.Ultrazvučni nalaz pokazuje da
se radi o tumoru veličine oko 2 cm u predelu - kranijalno - prednjeg
zida bešike. Operativno:Nailazi se na manje zadebljanje-tuberkulum, koji
prominira prema lumenu bešike.U toku rada ukazuje se otvor
šupljine-ciste iz koje ističe žuta prljava masa. Obzirom na poziciju
ciste iako se radi o starijoj osobi,već se u toku rada pomišlja na cistu
urahusa. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
25. Epithelioma basocellulare cutis, Erythrodermia psoriatica - Prikaz
slučaja Nada Trailović, J. Tiodorović, R. Milenković, D. Ljubisavljević UVOD:
Bazocelularni epiteliom je epitelni tumor kože koji karakteriše lokalni
infiltrativni rast i ponekad destruktivni. To je semimaligni tumor ili
lokalno agresivni tumor. Najčešći je od svih tumora u beloj populaciji.
U patogenezi važnu ulogu ima izlaganje UV zracima, te su predilekciona
mesta fotoeksponirane površine, a najčešće se javlja na neizmenjenoj
koži.Viđa se obično kod osoba izmedju 60. i 80.- te godine života.
Bolesnik S.S. star 36 godina. Od psorijaze boluje unazad 10 godina,
lečio se u dva navrata na Klinici za kožne i polne bolesti u Nišu i na
VMA zbog psorijatične eritrodermije. Pre 6 godina mu se prvi put javlja
tumorozna formacija na desnoj butini, koja se od tada uvećava. Prva
biopsija sa promene urađena je ambulantno 2005. godine. Hospitalizovan
na Klinici za kožne i polne bolesti u Nišu zbog tumefakta na
spoljašnjioj strani desne potkolenice karfiolaste površine, promera 10 x
6 cm, koji prominira iznad ravni kože 1,5 do 2 cm, jasno ograničene od
okoline. Koža čitavog tela izrazito eritemna, jako infiltrovana,
naglašenog crteža sa mestimično izraženom lameloznom deskvamacijom. U
toku lečenja urađena biopsija sa tumefakta. Ph nalaz : Epithelioma
basocellulare cutis. Lečen sitemskim i lokalnim kortikosteroidima,
losionom sa 10% ureom i propratnim terapijom, PUVA Th nije sprovođena
zbog fotosenzitivnosti. Upućuje se hirurgu za plastičnu i
rekonstruktivnu hirurgiju radi ukljanjanja ove promene. ZAKLJUĆAK: Iako
se radi o osobi srednje životne dobi kod koje nije sprovođena FOTO
terapija, razvija se bazocelularni epiteliom na osnovi psorijatične
eritroderije, neobične lokalizacije. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
26. Transfuzijsko lečenje dece – iskustva ZZTK Novi Sad Čedomir Gavrančić UVOD: Transfuzijsko lečenje dece je specifično,
naročito neonatalnog doba. Najčešće indikacije pripadaju grupi malignih
bolesti, urođenim anomalijama, sepse i postoperativne komplikacije.
CILJ: Odrediti količinu iskorišćene krvi u periodu jedne godine i
prijave posttransfuzijske terapije navedenog uzrasta. METODE: Pri
davanju transfuzije detetu, osobito u postnatalnom periodu mora se
voditi računa o specifičnosti koje prate ovaj period života deteta.
Treba imati u vidu četiri osnovna parametra pri odluci o ovoj vrsti
terapije : telesna težina, fiziologija , metabolizam i funkcija
pojedinih organa. Korišteni su uobičajeno poznati podaci da su toksične
vrednosti konzervansa u krvi u sledećim dozvoljenim granicama: dekstroza
240 mg\kg\h, sodiumhlorid 137 mg\kg\dan, adenin 15 mg\kg\doze, citrat
180 mg\kg\h. Značajno je voditi računa o kliničkim indikacijama davanja
krvi kod dece , te su uvedeni i preporuke/vodici u 2006. uz stručnu
pomoć EAR (evropske agencije za rekonstrukciju). REZULTATI: Od svih
uzoraka prikupljene krvi u Novom Sadu (a to je 29280 jedinica krvi)
pedijatrijske transfuzije iznose 538 jedinica sto je 2,5 % . Najčešće
indikacije za transfuziju pedijatrijskog doba su bile: anemije,
trombocitopenije, hemolitičke anemije, sepse, poremecaji hemostaze, a u
tu svrhu su korišteni deplazmatisani eritrociti , sveže smrznuta plazma,
koncentrovani trombociti, krioprecipitat i drugi preparati. Nigde nije
došlo do navedenih intoksikacija konzervansima, a negativni efekti
transfuzije su bili uglavnom imunološke prirode. ZAKLJUČAK: Pravilna
upotreba preporuka o primeni krvi i kvalitetno obezbeđivanje jedinica
krvi su dali rezultate da se postigne jedinstveni konsenzus oko
indikacija za pedijatrijsku transfuziju, a u cilju potrošnje što manje
količine krvi i boljih efekata lečenja dece. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
27. Lichtenstein tehnika zlatni standard u rešavanju preponskih kila,
naše iskustvo M. Miljković, I. Matić, D. Ilić, Z. Habe CILJ RADA: Preponske hernije
su najčešća patologija hirurških odeljenja širom sveta. Još uvek
nedovoljno razjašnjena etiologija i više desetina različitih operativnih
tehnika ima za posledicu visok procenat recidiva i ostalih komplikacija.
Lichtensteinova beztenziona tehnika, zbog niskog procenta recidiva i
komplikacija, sve se više koristi za rešavanje preponskih kila na našem
odeljenju, kao jedna od najzastupljenijih metoda. METOD: Analizirali smo
retrospektivno period od poretka 2001. do kraja 2006- te godine, tj.
period od 6 godina, odnosno od uvođenja ove metode na našem odeljenju u
rutinsku praksu do danas. REZULTATI: Prva operacija na hirurškom
odeljenju u Aleksincu Lichtenstein-ovom metodom urađena je u decembru
2000 te . Od tada do kraja 2006-te ukupno je urađeno 669 operacija ,
tako da je ovo postala skoro metoda izbora u rešavanju preponskih kila.
Za pomenuti period od 6 godina koji je obrađen urađeno je jos i 28
operacija nekom drugom beztenzionom metodom i 182 operacije klasičnim
tenzionim metodama. 2001-ve godine urađeno je ukupno 88 Lichtensteinovih
operacija i 50 klasičnih herniorafija, 2002- 117/33, 2003- 120/35, 2004-
174/19, 2005- 160 Lichtenstein operacija i 10 nekom drugom beztenzionom
metodom (PHS, Trabuco) i 30 klasicnih i 2006- 154 Lichtenstein, 18 (Trabuco,
PHS) i 34 klasične operacije. Iz navedenog se može zaključiti da se
Lichtensteinova procedura kao beztenziona metoda daleko najčešće
primenjuje u rešavanju preponskih kila na našem odeljenju i da se
procenat njene zastupljenosti kreće preko 70% svih operisanih od
ingvinalnih kila. Razlog ovako velike zastupljenosti je pre sveka u
malom procentu recidiva , za sada imamo 6 recidiva za koje znamo, što je
0,89%. Najčešća komplikacija koju imamo je pojava seroma i hematoma u
operativnoj rani i čisto je tehničke prirode. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
28. Lažno patološki nalaz standardne radiografije pluća i srca u P/A Nadežda Kašiković, Radomir Gajić, Jelica Rajković CILJ: Korektnom
analizom standardne radiografije pluća i srca u P/A, inspekcijom
pacijenata, i profilnom radiografijom izbegnut je lažno pozitivan nalaz.
METODOLOGIJA: Pacijent O.Ž. muškog pola, star 53 god. Dolazi u Ro
kabinet upućen od lekara opšte prakse, u sklopu preoperativne pripreme.
Snimak pluća i srca u P/A pokazuje homogeno, polukružno, mekotkivno
zasenčenje, oštro ograničeno od okoline, najvećeg promera 34 cm, u
simulaciji sa vrhovima i gornjim plućnim poljima i mekim tkivima vrata.
Hilusi voluminozniji, crtež pojačan. Cor: srčana silueta aortne
konfiguracije. Aorta: kalcifikovana. REZULTATI: Kratak intervju sa
pacijentom, inspekcija grudnog koša i profilni snimak, otklanjaju dilemu
o pripadnosti senke. Džinovski tumefakt, palpatorno, imponuje kao lipom.
ZAKLJUČAK: Nadamo se, da će mlađi specijalizanti prepoznati edukativan
karakter prezentovanog slučaja. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
29. Značaj i mesto životinja u narodnoj zdravstvenoj kulturi Aleksandar Rajić Lečenje uz pomoć delova tela životinja bilo je
praktikovano jos u antici. Rimljani, Grci, Egipćani, Asirci, lečili su
bolesnike pomoću životinjskih organa i njihovih proizvoda. Naš narod se
takođe lečio na ovaj način i još uvek jedan deo naroda se ovako leči. Od
mnogih životinja koje sudeluju u čovekovom izlečenju treba pomenuti:
kravu, kozu, ovcu, kokošku, vuka, orla, goluba, gavrana, lastavicu,
jarebicu. Kroz vekove čovekovo iskustvo postajalo je svojina celog
naroda i tako se njime razvija narodna medicina. Mnogi oblici narodnog
lečenja su velikim delom praznoverice, ali su jednim delom zadivljujuća
otkrića. Zadatak zdravstvenih radnika je da sve lekovito iz etnomedicine
prouče i stave u službu zdravlja. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
30. Učestalost urinarnih infekcija kod dece u opštini
Negotin u 2006. godini V. Stuparević, S. Bogicić, J. Trokanović, T. Žikić-Obradović UVOD:
Urinarne infekcije su najčešća oboljenja kod dece posle oboljenja
respiratornog sistema i predstavljaju još uvek ozbiljan medicinski,
socijalni i ekonomski problem i pored svih naučnih dostignuća. CILJ
RADA: je utvrđivanje učestalosti urinarnih infekcija, njihovih najčešćih
prouzrokovača i senzitivnosti na antimikrobnu terapiju. MATEIJAL I METOD
RADA: Korišćeni su podaci o urinokulturama iz protokola mikrobiološke
laboratorije službe Zdravstvenog centra Negotin za 2006. godinu, koji su
obrađeni deskriptivno-analitičkom metodom po starosnim grupama, po polu,
vrsti uzročnika i senzitivnosti na antimikrobne lekove. REZULTATI: U
analiziranom periodu u mikrobiološkoj laboratoriji Zdravstvenog centra
Negotin urađeno je 606 urinokultura kod dece, od toga 223 (36,80%) je
bilo pozitivno. Deca uzrasta od 0-6 godina su bila više izložena
urinarnim infekcijama, 73,10%, u odnosu na decu uzrasta od 7-19 godina,
26,90%. Kod dece ženskog pola otkriveno je 146 (65.47%) pozitivnih
urinokultura i to 98 (67.12%) kod dece uzrasta od 0-6 godina i 48
(32.88%) kod dece uzrasta od 7-19 godina. Kod dece muškog pola otkrivena
je 77 (34,53%) pozitivnih urinokultura i to 65 (84,42%) kod dece uzrasta
od 0-6 godina i 12 (15,58%) kod dece uzrasta od 7-19 godina. Najčešće
izolovani uzročnici su gram negativne bakterije iz reda
Enterobacteriaceae (94,62%). E. colli je najčešće izolovani uzročnik
(61,43%), sledi Enterobacter (8,97%), Enterococcus spp (7,62%), Proteus
mirabilis (7,17%), Citrobacter (3,58%), Proteus vulgaris (3.14%),
Klebsiella spp (2,70%), Pseudomonas aeroginosa (1,80%), Staphylococcus
aureus (1,34%) i Candida spp (0,90%). Izolovani uzročnici su najviše
bili senzitivni na gentamicin (80%), zatim na Ciprocinal (60%) i
Palitrex (40%), a najčešće rezistenti na penicilin i njegove sintetske
derivate (80%). ZAKLJUČAK: Urinarne infekcije su česte infekcije kod
dece u opštini Negotin. Nalaz patogenih mikroorganizama u urinu je
glavni indikator za dalja ispitivanja u cilju uspostavljanja dijagnoze.
Blagovremeno otkrivanje, pravilno lečenje i otkrivanje faktora koji
potpomažu održavanju urinarnih infekcija kod dece predstavlja pravu
preventivnu meru za sprečavanje pojave težih oblika infekcije i
komplikacija. Recidivirajuće infekcije potpomognute kongenitalnim i
stečenim promena na urotraktu predstavljaju posebno delikatan problem i
ako se takve promene rano otkriju i leče, moguće je u velikom procentu
suzbiti infekciju. |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
[
Home ] [ Program ]
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||