| |
|
|
55.
HIRURŠKO REŠAVANJE
PERIPROTETIČKIH PRELOMA
Predrag Stošić, Branimir Kraljević, Veljko Jovanović, Danijel
Milosavljević, Boris Gluščević, Radomir Radivojević, Vukašin Jovanović
INSTITUT ZA ORTOPEDSKO-HIRURUŠKE BOLESTI "BANJICA", BEOGRAD
UVOD: Tretman preloma femura kod pacijenata sa ugrađenom endoprotezom
kuka predstavlja poseban problem sa svim svojim mehaničkim i biološkim
specifičnostima, posebno kod pacijenata starije životne dobi.
METODE: Cilj ove studije je da analizira funkcionalne rezultate lečenja
preloma femura kod pacijenata sa ugrađenim veštačkim zglobom kuka i
potvrdi prednosti operativnog lečenja
REZULTATI: Na Gerijarijsko-reumatološkom odeljenju našeg Instituta
lečeno je 35 pacijenata tokom poslednjih 15 godina. Bilo je 6 muškaraca
i 29 žena. Prosečna starost lečenih pacijenata bila je 70 godina, a
period od ugradnje endo-proteze do preloma femura u proseku je iznosila
6 godina. Kod 24 pacijenta bila je implantirana cementna endoproteza
kuka a kod ostalih bescementna. Operativno je lečen 31 pacijent.
ZAKLJUČAK: Operativno lečenje preloma femura kod pacijenata sa ugrađenom
endoprotezom kuka daje bolje funkcionalne rezultate. Rana mobilizacija
sa prevencijom tromboembolijskih, pulmonalnih i urinarnih komplikacija,
takođe govori u prilog operativnom lečenju preloma femura u pacijenata
sa prethodno ugrađenim veštačkim kukom.
KLJUČNE REČI: periprotetičkiprelom, endoprotezakuka
e-mail: pstosic@eunet.rs
56.
PRVA ISKUSTVA SA PRIMJENOM ORALNOG
ANTIKOAGULANSA (PRADAXA) U TROMBOPROFILAKSI KOD ELEKTIVNE ALOPLASTIČNE
HIRURGIJE KUKA
Novica Lučić, Nenad Pavlović, Dragoslav Jovanović, Željko Ilić,
Branko Živković, Miodrag Jovanović, Miodrag Kostić
ZDRAVSTVENI CENTAR ZAJEČAR,SLUŽBA ORTOPEDIJE SA TRAUMATOLOGIJOM
UVOD: Tromboembolizam predstavlja jednu od najtežih ranih komplikacija
nakon velikih ortopedskih zahvata na kuku. Profilaksa se uobičajeno
provodi niskomolekularnim heparinima subkutano. Oralna tromboprofilaksa
predstavlja značajan novitet i vjerovatno budućnost u ovoj oblasti.
CILJ RADA: Pokazati naša iskustva u primjeni oralne tromboprofilakse u
poređenju sa konvecijalnim načinom profilakse,te ukazati na,dosada
zapažene prednosti i nedostatke.
METODOLOGIJA: Radom su obuhvaćeni pacijenti podvrgnuti operacijama
ugradnje vještačkog kuka usljed koksartroze ,u periodu od 1.10.2011-
1.02.2012.
Jedna grupa pacijenata je tretirana tabletama Pradaxa-e,od 110 mg i 75
mg.Lijek je ordiniran u duploj dozi 4-8 h nakon operacije,zatim u istoj
dozi svakog dana narednih pet nedelja. Druga grupa pacijenata tretirana
je klasično niskomolekularnim heparinom (Clexane) u dozi 6000 IU koju
smo davali jednom dnevno I to veče pre operacije,te se kontinuirano
nastavljalo svakog dana narednih pet nedelja.Kod obe grupe provodjena je
rana mobilizcija i druge metode fizičke profilakse.
REZULTATI: Rane tromboze nismo imali ni u jednoj grupi.Komplikacije u
vidu pojačanog I produženog krvarenja, većih hematoma i sl. smo imali
sporadično u manjoj mjeri bez značajne razlike kod pacijenata u obje
grupe.
ZAKLJUČAK: na našem uzorku možemo zaključiti da oralna tromboprofilaksa
ima svoje mjesto u aloplastici kuka,te da u najmanju ruku zadovoljava
iste kriterijume kao i konvecionalna subkutana profilaksa.
e-mail: gocalea@open.telekom.rs
57.
TUR(P) SINDROM - ANESTEZIOLOŠKA RAZMATRANJA
Aleksandar Ćirić (1), Danijela Stanković (2)
(1) OPŠTA BOLNICA PIROT, (2) ZDRAVSTVENI CENTAR NEGOTIN
UVOD: TUR(P) sindrom je ozbiljna komplikacija endoskopskih uroloških
procedura i operacija (najčešće transuretralne resekcije prostate) kod
kojih se koristi tečnost za irigaciju.
CILJ: Ukazujemo na posledice neprepoznatih simptoma i značaj dobre
saradnje operatora sa anesteziologom u prevenciji i terapiji ovog
sindroma.
MATERIJAL I METODI RADA: Radi postizanja bolje vidljivosti u toku
endoskopske operacije, mokraćna bešika se sve vreme ispira
neelektrolitskim rastvorom, koji u sebi sadrži sorbitol, manitol i
glicin. Ranije se u istu svrhu koristila destilovana voda i 5% glukoza.
Patofiziologija se svodi na hipervolemiju, dilucionu hiponatremiju i
hipoosmolalnost plazme, hemolizu i hipotermiju, koji nastaju zbog
primene velike količine irigacionog rastvora ili predugog trajanja
operacije. Preko otvorenih venskih krvnih sudova rastvor za ispiranje se
resorbuje u sistemsku cirkulaciju (10-30 ml za minut resekcionog
vremena). Ukoliko operacija traje preko sat vremena ili u slučaju
reintervencije u razmaku od nekoliko dana, velike su šanse da dodje do
pojave TUR(P) sindroma. Početni simptomi, kao što su glavobolja,
konfuzija i dezorijentacija, somnolencija, nauzea, povraćanje, znojenje,
tremor, pad saturacije,bradikardija i hipertenzija mogu se javiti za
vreme, pri kraju, ali i 24 h nakon operacije. Resorbovani sastojci
irigacionog rastvora diluiraju krv i u početku, zbog povećanja ukupnog
cirkulatornog volumena, izazivaju hipertenziju. Smanjuje se onkotski
pritisak, što dovodi do kretanja intravaskularne prema intersticijskoj
tečnosti, a to može dovesti do kongestije i edema pluća i edema mozga.
Udruženi sa intraoperativnim gubitkom krvi, ovi simptomi brzo prerastaju
u ozbiljnu hipotenziju, cijanozu i dispneju. Glicin i njegovi metaboliti
prelaze hematoencefalnu barijeru i distribuiraju u CNS, što ponekad
izaziva encefalopatiju i prolazno slepilo. Nivo natrijuma od 118-120
mmol/L smatra se granicom ispod koje se javljaju pomenuti teži simptomi.
U literaturi su opisani i letalni ishodi na vreme neprepoznatih TURP
sindroma. Perioperativni gubitak krvi je teško organoleptički proceniti
zbog dilucije sa irigacionim rastvorom, a fiziološki odgovor u vidu
tahikardije i hipotenzije kod gerijatrijskih pacijenata može zakasniti
ili izostati. Gubitak krvi moguće je odrediti spektrofotometrijom
ispirka mokraćne bešike.
REZULTATI: Izbor anestezijezavisi od kardiopulmonalnog i mentalnog
stanja bolesnika.TURP je elektivna operacija a većina pacijenata pripada
gerijatrijskoj ASA 3 populaciji. Naš izbor bio je spinalna anestezija.
Izbegavanjem opšte anestezije smanjujemo uticaj pratećih oboljenja i
mogućnost nastanka postoperativne konfuzije i delirijuma. Regionalna
anestezija omogućava nam perioperativnu verbalnu komunikaciju sa
pacijentom, što je od neprocenjivog značaja za rano prepoznavanje
simptoma.
U trogodišnjem periodu (2009, 2010. i 2011.god.) kod 17 bolesnika došlo
je do pojave blažih simptoma, kod 4 bolesnika do izražene hipotenzije,
konfuzije i dispneje, a jednom je operacija (reintervencija) morala biti
prekinuta.
ZAKLJUČAK: Suština prevencije je u razumevanju nastanka ovog sindroma,
iskustvu i veštini operatora i dužini trajanja intervencije. Lečenje je
simptomatsko:oksigenoterapija, transfuzija pune krvi, korekcija
hiponatremije, diuretici. Kod konvulzija benzodiazepini, a kod najtežih
oblika i intubacija sa asistiranom ventilacijom. Ako se simptomi jave u
toku operacije, ista se što pre privodi kraju.
58.
PRELOMI PROKSIMALNOG OKRAJKA
BUTNE KOSTI U BOLESNIKA STARIJE ŽIVOTNE DOBI
Z. Antić(1), J. Vidić(2), Z. Antić(1) , A. Rakonjac(1), G. Vidić(3),
D. Mustur(4), J. Terzić(1)
(1)ZDRAVSTVENI CENTAR ALEKSINAC, (2)RZZ0Z NIŠ, (3) ORTOPEDSKA KLINIKA
KC. NIŠ, (4)INSTITUT "SIMO MILOŠEVIĆ" IGALO
UVOD: Prelomi proksimalnog okrajka butne kosti u starih osoba zbog
osteoporoze aktuelan su problem. Ova populacija opterećena je i brojnim
hroničnim bolestima što dodatno opterećuje i otežava hirurško lečenje
povređenih.
CILJ RADA: Utvrditi uticaj hroničnih bolesti na mortalitet i kvalitet
života u operativno lečenih bolesnika sa prelomima proksimalnog okrajka
butne kosti.
MATERIJALI I METODE: Ovom retrospektivnom studijom obuhvaćeno je 466
bolesnika sa prelomima proksimalnog okrajka butne kosti za period od
2003 god. do 2010 god.,a koji su u odnosu na vrstu terapije podeljeni u
dve grupe (Grupa A-operativno lečeni i grupa B-konzervativno lečeni).
Od operativnih tehnika koji su korišćene za lečenje ovakvih preloma su
ugradanja totalne i parcijalne endoproteze kuka, DHS i ugradnja
unutrašnjeg fiksatora po Mitkoviću.
Klinički važne promene u operisanih ispitanika, tj. funkcionalni status,
praćen je Womak indexom 6 meseci nakon terapije. Podaci su analizirani i
testirani metodama deskriptivne statistike-aritmetička sredina,
standardna devijacija; Pearson-ova korelacija
REZULTATI: Prosečna starost ispitanika koji su operativno lečeni je bila
68,9±5,78, a ispitanika B grupe 76,8±4,49 godina.
Za potrebe ovog rada uporedili smo rezultate ortopedskog lečenja preloma
proksimalnog okrajka butne kosti i konstatovali smo da je od ukupnog
broja ispitanika 205 tj. 43.99% bilo operativno zbrinjavano.
Konzeravantivno je lečeno 56,01% ispitanika. Razlog za ovakav terapijski
pristup u rešavanju preloma proksimalnog okrajka femura je postojanje
vitalnih kontraindikacija i postojanje pridruženih hroničnih bolesti
povređenih.
U odnosu na ukupan broj operativno lečenih preloma, kod 16,71% bolesnika
su ugrađene totalne proteze kuka, 45.95% parcijalne proteze , 8,93%
ispitanika je lečeno DHS i 28,41% ugradnjom unutrašnjeg fiksatora po
Mitkoviću.
U odnosu na ukupan broj ispitanika B grupe 49,46% je bolovalo od srčane
insuficijencije, 20,87 % od dijabetes melitusa, 2,19% hroničnog
opstruktivnog bronhitisa i 27.48% od senilne demencije pri čemu se mora
naglasiti da su 5 ispitanica bolovale od Alchajmerove bolesti.
Analizom funkcionalnog statusa (Womac index ) šest meseci nakon
operacije, konstatovano je da se funkcionalni status bolesnika
operativno zbrinjavanih značajnije poboljšava u odnosu na ispitanike B
grupe ( Pirsonova korelacija p<0,001).
ZAKLJUČAK : Na osnovu naših rezultata zaključili smo da konzervativno
lečeni ispitanici starije životne dobi nisu mogli biti operativno
zbrinuti prvenstveno zbog srčane insuficijencije, a da operativno
lečenje ima velike prednosti i predstavlja metodu izbora u zbrinjavanju
ove patologije.
Ključne reči: Prelomi, femur, terapija, kontraindikacije.
e-mail: ortreum1@gmail.com
59.
POREMEĆAJ STATIKE UNUTRAŠNJIH POLNIH
ORGANA ŽENE I NJIHOVA OPERATIVNA KOREKCIJA 2002 – 2011.
Ljubica Milošević, Miodrag Jevremović, Stevan Meilanović
ZDRAVSTVENI CENTAR BOR, GINEKOLOŠKO AKUŠERSKA SLUŽBA
UVOD: Vaginalne korekcije karlične prečage (diaphragma pelvis) rade se
kod žena kod kojih je došlo do popuštanja karličnog dna i razmicanja i
labavljenja mišićnih snopova mišiča podizača čmara (mm levathor anii).
Materične veze tada jedine održavaju unutrašnje polne organe u normalnom
položaju, ali vremenom se i one istežu pa prvo dolazi do retroverzije
uterusa i spuštanja materice ispod lineae spinalis. To se dešava
naročito u postmenopauzi i senijumu kod žena, kada nastupa i atrofija
vezivno mišićnih struktura karlične dijafragme. Nije retko da se slični
problemi spada i ispada vagine i materice nađu i kod žena kasnog
generativnog doba i u perimenopauzi, gde je uz teške, duge i mnogobrojne
porođaje prisutna i urođena sklonost vezivnog tkiva ka stvaranju kila,
tj. descenzusa i prolapsa – subtotalnog i totalnog, kako vagine tako i
uterusa.
MATERIJAL I METODE: Retrospektivnim pregledom operativnih protokola
Ginekološko akušerskog odeljenja ZC Bor u periodu 2002 – 2011. praćen je
broj svih operacija, ginekoloških operacija, vaginalnih operacija te
operacija zbog poremećaja statike unutrašnjih organa žene. Praćen je
podatak o godinama, tj. životnom dobu žene, u trenutku operativnih
procedura.
CILJ RADA: Prikazati učestalost operacija poremećaja statike unutrašnjih
polnih organa žena u desetogodišnjem periodu.
REZULTATI RADA: U periodu 2002 – 2011. na Ginekološko akušerskom
odeljenju ZC Bor urađeno je ukupno 2611 operacije. Ginekoloških
operacija bilo je 1311 (50,21%), vaginalnih 350 (26,70%) a operacija
zbog korekcije poremećaja statike unutrašnjih polnih organa 126 (9,61%)
– plastike vagine i vaginalne histerektomije. Na našem materijalu
najveći broj operisanih žena je preko 51 godine.
ZAKLJUČAK: Vaginalna histerektomija, prednja i zadnja plastika vagine sa
ojačanjem mm levathor anii zbog male traume organizma, kraćeg trajanja
operacija, brzog postoperativnog oporavka i posledično manjeg broja
komplikacija ima svoje prednosti u ginekološkoj hirurgiji. Poštovanjem
indikacija i kontraindikacija, uz saradnju sa anesteziolozima, trajno
rešavaju poremećenu statiku unutrašnjih polnih organa i oslobađaju
pacijentkinje mnogih tegoba. Na taj način rešavaju se i socijalni i
higijenski problemi koje pacijentkinje imaju.
Ključne reči: Operacija poremećaja statike ženskih polnih organa
e-mail: dumil019@ptt.rs
60.
BILIJARNI ILEUS NA NAŠEM ODELJENJU U
PROTEKLIH 10 GODINA
Miroslav Miljković, I. Matić
ZDRAVSTVENI CENTAR ALEKSINAC, HIRURŠKO ODELJENJE
UVOD: Bilijarni ileus je potpuna ili delimična opstrukcija crevnog
lumena žučnim kamenom. Javlja se kod 1- 4% svih mehaničkih opstrukcija
intestinuma. Nastaje kao posledica prelaska žučnog kamenca u lumen
digestivnog trakta kroz patološke komunikacije između ova dva organska
sistema. Najčešći razlog tome je postojanje spontanih biliodigestivnih
fistula čija je učestalost 0,3 do 5% svih oboljenja biliodigestivnog
trakta. Bilijarni ileus je bolest starijih osoba, iznad65 godina, i
predstavlja oko 25% svih opstrukcija intestinuma u ovom životnom dobu.
CILJ RADA: Cilj našeg rada bio je da izvršimo analizu bolesnika sa
bilijarnim ileusom koji su operisani na našem odeljenju u
desetogodišnjem periodu.
MATERIJAL I METODA: Urađena je retrogradna analiza istorija bolesti
pacijenata operisanih od bilijarnog ileusa na našem odeljenju. Rad
obuhvata period od 2002-2011 godine. U ovom periodu operisano je ukupno
6 bolesnika i to 1 muškarac i 5 žena starosne dobi između 60 i 82 g. Svi
bolesnici su imali klasičan bilijarni ileus odnosno opstrukciju creva
inklaviranim kalkulusom u terminalnom ileumu.
REZULTATI: Kliničke manifestacije bilijarnog ileusa kod većine bolesnika
nisu bile dovoljno izražene. U 4 slučaja (89,9%), bila je prisutna
abdominalna distenzija i povraćanje. Vremenski interval od pojave tegoba
vezanih za bilijarnu opstrukciju do hospitalizacije, kretao se od 3 do
12 dana. Pet bolesnika je imalo pozitivnu istoriju bilijarne bolesti. i
bolove bilijarnog- tipa. Radiografski znaci mehaničke opstrukcije creva
bili su prisutni kod svih bolesnika. Radiološka senka u abdomenu je bila
prisutna kod 3 bolesnika a kod 1 bolesnika je UZ nađen pneumobilija. Kod
svih pacijenata je urađena enterotomija i ekstrakcija kalkulusa. Ranih
intestinalnih posleoperativnih komplikacija nije bilo. Međutim,
učestalost posleoperativnih neintestinalnih komplikacija je iznosila oko
50%. Kod dva bolesnika se javila infekcija operativne rane, jedan
bolesnik je dobio trombozu dubokih vena noge. Hospitalni mortalitet je
bio 30% (jedan bolesnik je preminuo od posledica moždanog infarkta a
drugi od posledica srčane slabosti, jer se radi o starijim bolesnicima
sa pridruženim bolestima. )
ZAKLJUČAK:Intestinalne opstrukcije žucnim kalkulusom se javljaju u manje
od 0,5% bolesnika koji imaju kalkuloznu bolest bilijarnog trakta, sa
prevalencom kod žena u šestoj i sedmoj deceniji zivota. U literaturi
postoji evidencija da je bilijarni ileus pet do deset puta češći kod
žena. Mesto intestinalne opstrukcije, uglavnom, zavisi od veličine i
broja kalkulusa, kao i od dijametra lumena creva. Ovo je razlog što u
daleko najvećem broju slučajeva dolazi do opstrukcije terminalnog
ileuma, eventualno ileocekalne valvule bilijarnim kalkulusom. Za
opstrukciju intestinuma na ovom nivou često se koristi termin klasični
blijarni ileus. Analiza je pokazala da su naši bolesnici pripadali
tipičnoj grupi pacijenata sa bilijarnim ileusom. Prosečna starost je
bila oko 69 godina. U 90% slučajeva u pitanju su bile žene i u svim
slučajevima kalkulus je bio impaktiran u terminalnom ileumu.
Ključne reči: bilijarni, ileus, kalkulus, opstrukcija,
e-mail: drmiljko@medianis.net
61.
EFIKASNOST PREEMPTIVE
ANALGEZIJE KOD KRATKOTRAJNIH GINEKOLOŠKIH INTERVENCIJA
Danijela Stanković.(1), B. Stošić (2), A. Ćirić(3), N. Rangelov(1),
S. Petrović (1)
(1) ZDRAVSTVENI CENTAR NEGOTIN, (2) KLINIČKI CENTAR NIŠ, (3)OPŠTA
BOLNICA PIROT
UVOD: Preemtive analgezija je tretman koji se započinje pre, i traje za
vreme hirurške procedure, u cilju da smanji fiziološke konsekvence
nociceptivne transmisije provocirane hirurškom procedurom. Bol asociran
sa ozledom tkiva rezultira prolongiranom modulacijom somatosenzornog
sistema, sa povećanim odgovorom kako u perifernim, tako i u centralnim
putevima bola.Poželjno je prevenirati, ili "sprečiti ulazak"
neurofizioloških i biohemijskih noksi u CNS, radije nego započeti
tretman kad se bolni input već desio i posledični procesi već
uspostavili.
CILJ: Utvrditi da li preoperativna primena ketorolaka, nesteroidnog
antiinflamatornog analgetika, utiče na smanjenje percepcije bola nakon
kratkotrajnih ginekoloških intervencija, kao i da li vrsta intervencije
utiče na intenzitet bola.
MATERIJAL I METODE: Klinički prospektivno istraživanje kojim je
obuhvaćeno 25 pacijentkinja, starosti od 17-61 godine, podvrgnutih
kratkotrajnim ginekološkim intervencijama.
REZULTATI: 11 pacijentkinja (44%) je podvrgnuto namernom prekidu
trudnoće, 7 pacijentkinja (28%) je podvrgnuto kiretaži zbog metroragije,
a 4 (16%) zbog praznog gestacijskog meška. Kod 2 pacijentkinje(8%) su
tretirani kondilomi, a kod jedne pacijentkinje (4%) je urađena revizija
nakon spontanog abortusa.
Svim pacijentkinjama je 30 minuta pre intervencije intravenski aplikovan
ketorolak 30 mg. Premedicirane su sa 0.05 mg/kg midazolama. Neposredno
pre intervencije dat je alfentanil, intravenski opioid kraćeg dejstva,
10 μg/kg, a anestezija vođena intravenskim anestetikom propofolom 1-1.5
mg/kg, pri protoku O2 6 l/min, preko facijalne maske.
Procena bola je vršena pomoću numeričke skale za određivanje bola od
0-10, gde 0 označava odsustvo bola, a 10 najjači bol, neposredno nakon
anestezije, i 2 h nakon intervencije. Nijedna pacijentkinja se nije
žalila na bol neposredno nakon intervencije (ocena 0), a nakon 2 h, dve
pacijentkinje (8%) kojima su tretirani kondilomi su se žalile na blage
bolove u vidu pečenja (ocena 2), dok ostale 23 pacijentkinje (92%)
negiraju bol (ocena 0).
ZAKLJUČAK: Preemptive analgezija ketorolakom značajno smanjuje
intenzitet i percepciju bola nakon kratkotrajnih ginekoloških
intervencija, povećava zadovoljstvo pacijentkinja i ubrzava otpust iz
bolnice. Tretman kondiloma je, čini se, bolniji od drugih kratkotrajnih
ginekoloških intervencija.
Multimodalni pristup u terapiji bola, i primena analgetika pre
iniciranja bolnog stimulusa je opravdana i efikasna.
Ključne reči: preemptive analgezija, ketorolak, kratkotrajne ginekološke
intervencije
e-mail:
stankovic.danijela8@gmail.com
62.
PERKUTANO LEČENJE VELIKIH
CISTA BUBREGA SKLEROZACIJOM I PRODUŽENOM DRENAŽOM
Radovan Mitrović, N. Pakević, N. Đurić, M. Matović, Z. Đurić, B.
Jeremić
ZDRAVSTVENI CENTAR VALJEVO, UROLOŠKA SLUŽBA
UVOD: Ciste bubrega su veoma česte i mogu se naći u svako životno doba a
najčešće su obične ili benigne serozne ciste. Male ciste ne izazivaju
simptome već se otkrivaju akcidentalno. Velike ciste izazivaju bolove u
slabinama u vidu punoće, nelagodnosti, pritiska a ponekad poremećaje
zbog kompresije okolnih organa ( gastrintestinalni poremećaji, žutica
itd. ) ili hipertenzije usled ishemije bubrežnog parenhima. Velike ciste
se mogu palpirati u vidu glatkog, elastčno napetog tumefakta koji je
pokretan sa bubregom pri disanju i daje pozitivan lumbalni kontakt.
CILJ: Kroz prikaz slučajeva pokazujemo da velike ciste bubrega prečnika
većeg od 8 cm iako nisu indikacija za ovakvu vrstu lečenja mogu se
uspešno lečiti ovom metodom u slučajevima kada je operacija veliki rizik
za bolesnika sa pridruženim oboljenjima.
MATERIJAL I METODI RADA: U poslednjih nekoliko godina na urološkom
odeljenju lečeno je 12 bolesnika s cistama većim od 8 cm (prosečna
veličina 9,5cm) a koji zbog pridruženih oboljenja (kardiovaskularnih,
cerebrovaskularnih) nisu mogli biti operisani. Pod kontrolom ultrazvuka
uradi se punkcija a preko žice vodilje plasira nefrostomski kateter u
lumen ciste. Punktat ciste iako je bistar, serozan, pošalje se na
biohemijski, bakteriološki i citološki pregled. Nakon rendgenskog snimka
(radi isključivanja komunikacije ciste sa kanalikularnim sistemom
bubrega) i evakuacije sadržaja kao i lokalnog anesteziranja zidova ciste
uradi se sklerozacija apsolutnim alkoholom u količini 70-100 ml i nakon
10-15 minuta evakuiše apsolutni alkohol a nefrostomski kateter ostavi
24.h. pri čemu dolazi do slepljuvanja zida ciste i prestanka sekrecije.
REZULTATI: Od ukupno 12 lečenih bolesnika samo u dva slučaja urađena je
ponovna punkcija i sklerozacija recidiva ciste dok u ostalim slučajevima
nema recidiva. Takođe, nisu zabeležene komplikacije sem prolazne
hematurije u jednom slučaju.
ZAKLJUČAK: Punkcija i evakuacija sadržaja ciste uz sklerozaciju zidova
ciste je uspešna metoda lečenja ( samo punkcija nije dovoljna jer se
većinom javljaju recidivi) dok punkcija s produženom drenažom može
takođe biti metoda izbora za lečenje velikih cisti bubrega naročito u
bolesnika gde bi operativni zahvat predstavljao rizik po bolesnika.
Ključne reči: ciste bubrega, sklerozacija, ultrazvuk
e-mail:
radovanmitrovic09@gmail.com
63.
ANESTEZIOLOŠKI PRISTUP KOD OBOLELIH
OD AKUTNE INTERMITENTNE PORFIRIJE
Mila Stošić, Mladen Dostanić, Milan Stamenić, Branko Milaković,
Branislava Baljozović, Valentina Aleksić
INSTITUT ZA ANESTEZIJU I REANIMACIJU, ODELJENJE PRI INSTITUTU ZA
NEUROHIRURGIJU KCS
UVOD: Porfirije spadaju u grupu naslednih metaboličkih oboljenja. CILJ
nam je bio da ovim radom prenesemo naše iskustvo u izvođenju anestezije
i postoperativnom lečenju bolesnice sa akutnom intermitentnom
porfirijom.
KRATAK SADRŽAJ: Anesteziolog je uključen u preoperativnu procenu i
pripremu ovih bolesnika, intra i postoperativno u medikamentoznu
terapiju i lečenje, i aktivno učestvuje u respiratornoj i
kardiovaskularnoj potpori tokom zbrinjavanja akutne porfirijske krize.
Da bi uspešno rešio ove zahteve neophodno je da dobro poznaje
patofiziologiju, kliničku sliku i terapiju ove bolesti. Akutnu
porfirijsku krizu (jak bol u abdomenu, paraliza, konvulzije,
hipertenzija i tahikardija), koja može da ima i smrtni ishod, mogu da
izazovu mnogi faktori kao što su: lekovi, gladovanje, infekcija,
metabolički stres i dr. Njihovim blagovremenim prepoznavanjem,
izbegavanjem, korekcijom i lečenjem može se izbeći akutno pogoršanje, a
time se bolesnik može uspešno provesti kroz operativni i postoperativni
period.
ZAKLJUČAK: Za uspešno izvođenje anestezije i adekvatno postoperatvno
lečenje neophodno je poznavanje tipa porfirije (akutna vs. ne-akutna),
razlikovanje akutne od latentne faze, dobro poznavanje kliničkih
simptoma u akutnom napadu i terapijskih postupaka u njihovom rešavanju.
Pravilan izbor lekova i anestetika kod bolesnika sa bilo kojim oblikom
akutne porfirije, omogućava bezbedno i sigurno izvođenje i najtežih
hirurških intervencija uz smanjenje intra i postoperativnog rizika na
minimum.
Ključne reči: porfirija (akutna hepatička); anestezija
e-mail: milastos@gmail.com
64.
UČESTALOST POROĐAJA SA KARLIČNOM
PREZENTACIJOM U PORODILIŠTU OB “STEFAN VISOKI”
Nada Radulović
OPŠTA BOLNICA "STEFAN VISOKI" SMEDEREVSKA PALANKA
UVOD: Karličnu prezentaciju predstavlja uzdužni položaj fetusa sa
prednjačećom karlicom i sreće se u 3-4% monofetalnih porođaja.U
zavisnosti od postavljenih nožica postoje i različiti oblici karličnih
prezentacija. Sam porođaj je komplikovan kako za majku tako i za plod,
pa je i prognoza lošija u odnosu na prezentaciju glavom. Najčešće
povrede ploda u porođaju su povrede mozga, kičmene moždine, brahijalnog
pleksusa, abdominalnih organa kao i mišića vrata. Najdramatičnije
komplikacije pri vaginalnom porođaju su prolaps pupčanika i stezanje
grlića oko vrata ploda usled nedovoljne prethodne dilatacije. Zbog
mogućih teških komplikacija po plod i majku , u zadnjih desetak godina
raste broj carskih rezova pa samim tim i broj carskih rezova kod
karlične prezentacije.
CILJ RADA je da ukaže na učestalost porođaja sa karličnom prezentacijom
na našem odeljenju osvrnuvši se na paritiet, starost pacijentkinja,
način završavanja porođaja kao i vitalnost rođenih beba.
MATERIJAL I METODI RADA:Korišćene su istorije bolesti, porođajni
protokoli i operativni protokoli za period 1.I 2006 – 31. XII 2011.g.
REZULTATI: U ovom, sedmogodišnjem periodu u porodilištu je obavljeno
3752 porođaja, od čega je karličnih porođaja bilo 150 što ukupno čini 4%
porođenih pacijentkinja. U ovom periodu je obavljeno 37 vaginalnih
porođaja i 113 carskih rezova.Ovim se uočava da je 75% pacijentkinja
porođeno operativnim putem a 25% vaginalnim putem. U odnosu na paritet
najviše je bilo prvorotki i to 91 kod kojih je učinjeno 77 carskih
rezova a potom 41 drugorotka kod kojih je učinjeno 28 carskih rezova.
Najviše karličnih porođaja je bilo u starosnoj grupi od 21-25 godine -
50 porođenih (13 vaginalnih i 37 carskih rezova) i u starosnoj grupi od
26-30 god.-38 porođenih (9 vaginalnih i 29 carskih rezova) a potom slede
pacijentkinje od 31-35 god. – 28 porođenih ( 6 vaginalnih i 22 carska
reza ); sa dvadest i manje od dvadeset je bilo 22 porođaja ( 7
vaginalnih i 15 carskih rezova ) i na kraju sa 36 godina i više – 12 ( 2
vaginalna i 10 carskih rezova ). Kod svih vaginalnih porođaja korišćena
je ručna pomoć po Brachtu a u dva slučaja ručna pomoć po Smellie-Veitu
uz obaveznu epiziotomiju. U ovom periodu prevremeno je rođeno 20 beba i
dve pacijentkinje su primljene sa mrtvim plodom u materici, pri čemu su
rođene bebe sa 800 gr i 3140 gr telesne težine. U ovom periodu je rođeno
113 beba sa Apgar skorom od 8-10, 33 bebe su rođene sa Apgarom od 4-7,
dve bebe su rođene sa Apgarom od 1-3 i dve bebe su bile mrtvorođene.
ZAKLJUČAK: U obrađenom vremenskom periodu učestalost i broj operativno
završenih porođaja kod karlične prezentacije se uklapa u podatke iz
stručne literature.Operativno završavanje porođaja je u porastu kako kod
nas, tako i u svetu pa samim tim i kod karličnih prezentacija je sve
učestalije. Smatram da savremena žena ima na to pravo, pogotovo ako se
ima na umu kasnija odluka za rađanje, sterlitet, dugotrajno školovanje
kao i želja žene da pokaže svoje kvalitete ne amo kao majka već i u
svojoj struci..
Ključne reči: karlična prezentacija, učestalost, vaginalni porođaj,
carski rez.
e-mail:
ranikola@open.telekom.rs
65.
UROĐENI MEGACOLON KAO POSLEDICA
MEHANIČKOG ILEUSA
Miroslav Miljković, I. Matić, O. Matkić
ZDRAVSTVENI CENTAR ALEKSINAC, HIRURŠKO ODELJENJE
UVOD: Kongenitalni megacolon je stanje koje karakteriše dilatacija
colona. Dilatacija colona postoji ukoliko je dijametar debelog creva
veći od 12cm u predelu slepog creva i veći od 6,5cm u predelu sigmoidnog
colona. Pošto postoji dilatacija colona, dolazi do paralize i pareze
peristaltičkih talasa u crevima što prouzrokuje zatvor i često,
konsolidaciju fekalnih masa u crevima, što se može iskomplikovati
pojavom ileusa, zapaljenskih procesa, rupturom creva, pojavom
peritonitisa, sepse i smrtnog ishoda
CILJ RADA je da prikažemo tri slučaja urođenog megacolona kod pacijenata
koji su operisani na našem odeljenju u proteklih pet godina.
MATERIJAL I METODE. U proteklih pet godina na našem odeljenju je
operisana su tri mlada pacijenta od ileusa a u čijoj je osnovi bio
urođeni megacolon . Nakon postavljanja dijagnoze ileusa pacijenti su
operisani a dijagnoza megacolona je postavljana intraoperativno.
REZULTATI: Pacijenti su se javljali na naše odeljenje zbog bolova u
trbuhu , osećaja nadutosti i izostanka stolice i vetrova. Od tri
pacijenta dva su bila ženskog pola starosti 18 i 19 godina i jedan
muškarac starosti 22 godine. Samo je jedna pacijentkinja već bila lečena
od sličnih tegoba pre oko 8 meseci kada je došlo do poboljšanja i
debalansirana na konzervativnu terapiju. Nakon uobičajene procedure,
pokušaja konzervativnog lečenja i kraće preoperativne pripreme pacijenti
operisani i intraoperativno se postavlja dijagnoza torkvacije urođenog
megacolona. Radiološka slika kod sva tri pacijenta upućivala je na ileus
debelog creva. Kod sva tri pacijenta je urađena detorkvacija i manuelna
pasaža sadržaja per rectum kako bi se crevo debalansiralo i trbuh mogao
da zatvori. Do torkvacije u sva tri slučaja je došlo na nivou sigmoidnog
colona tako da je intraoperativno rađena i pexija sa po tri šava za
peritoneum prednjeg trbučnog zida. Jedna pacijentkinja je operisana po
drugi put zbog istog problema, tako da je nakon 6 meseci posle druge
operacije pripremljena u elektvnom programu i operisana tako što je
urađena resekcija sigmoidnog colona i T-T anastomoza. Operisana pre tri
godine i od tada više nema tegoba tako da je definitivno izlečena.
ZAKLJUČAK: Kongenitalni megacolon se naziva i Hiršprungova bolest i
nastaje jer ne postoje nervne ćelije unutar mišićnog zida (ganglije)
koje su bitne za normalno funkcionisanje crevne peristaltike i retka je
bolest koja se javlja na svakih 5000 ljudi. Muškarci boluju od ove
bolesti četiri puta više od žena statistički, što na našem materijalu
nije slučaj ali je naša serija jako mala da bi bila statistički
značajna.Ne postoji lek za kongenitalni megakolon. Primena laksativa i
unos većih količina vlakana u ishrani može da pomogne da pražnjenje
debelog creva bude redovnije. Ukoliko se simptomi pogoršaju, dolazi u
obzir hirurško lečenje koje podrazumeva kolektomiju, odnosno hirurško
uklanjanje delova debelog creva. Postoje teorije da je prognoza bolja
ukoliko se hirurško lečenje ranije sprovodi, ali ovo nije definitivno
ispitano i hirurško lečenje treba ostaviti kao krajni metod lečenja.
Ključne reči: Megacolon, Ileus, Torzija, resekcija
email: drmiljko@medianis.net
66.
TRANSFUZIJSKA TERAPIJA KOD AKUTNOG
MASIVNOG GUBITKA KRVI
Biljana Paraskijević, Biljana Todorović-Kazimirović
ZDRAVSTVENI CENTAR NEGOTIN
UVOD: Urgentna hemoterapija bolesnika sa akutnim gubitkom krvi, najčešće
podrazumeva primenu masivne transfuzije.
CILJ: Cilj rada je analiza sopstvenih iskustva u zbrinjavanju akutnog
gubitka krvi.
MATERIJAL I METODE: Retrospektivnom metodom analiziran je broj i
trasfuziološki tretman bolesnika sa akutnim masivnim gubitkom krvi u
periodu od 2008. do 2011. godine u jedinici intenzivne nege Zdravstvenog
centra Negotin.
REZULTATI: U analiziranom četvorogodišnjem periodu bilo je 11 pacijenata
sa životno ugrožavajućim akutnim gubitkom krvi koji su zahtevali primenu
masivne transfuzije. Ovi bolesnici su u toku lečenja primili u proseku
po 2,3 jedinice cele krvi, 6,9 jedinica deplazmatisane krvi, 6,8
jedinica zamrznute sveže plazme i 2,8 jedinice Albumina(28 grama).
ZAKLJUČAK: Na osnovu naših iskustva može se reći da je transfuziološko
zbrinjavanje alogenom krvlju i hemoproduktima vitalno ugroženih
bolesnika sa akutnim krvarenjem veoma složeno i zahteva timski rad.
Raniji stav, da zbrinjavanje akutnog masivnog gubitka krvi zahteva
isključivo nadoknadu svežom celom krvlju, uvođenjem principa usmerene
hemoterapije je promenjen. Primena cele krvi nije opravdana, nedovoljno
je efikasna i u tretmanu većine bolesnika neracionalna.
Ključne reči: usmerena hemoterapija, masivni gubitak krvi
e-mail: binpa@open.telekom.rs
67.
DNEVNA HIRURGIJA U SPECIJALNOJ HIRURŠKOJ
BOLNICI "MG STENS" U PIROTU
Miomir Marković, J. Marković , B. Jovanović , M. Jovanović
SPECIJALNA HIRURŠKA BOLNICA "MG STENS" PIROT
UVOD: Specijalna hirurška bolnica "MG STENS" radi po principu dnevne
(ambulantne) hirurgije za većinu hirurških intervencija. Pacijenti
primljeni i operisani u toku prepodneva kući idu uveče, a oni koji se
primaju i operišu popodne kući idu ujutru. Boravak pacijenata je do 23h.
CILJ: Prikazati prednost dnevne hirurgije u svakodnevnom radu.
MATERIJAL I METODI RADA: Urađeno je 1612 operacija. U preoperativnoj
pripremi su tražene osnovne laboratorijske analize (KSS, ŠUK, urea,
kreatinin), EKG je rađen kod osoba straijih od 40-45 godina, a Rtg pluća
starijim od 60 godina. Uzimali su preoperativno redovnu terapiju, čvrstu
hranu 6-8h, a tečnu 2-3h pre operacije. Izbor za ambulantnu anesteziju
zavisi od vrste operativnog zahvata, saradnje bolesnika, siguran
pratilac, transport, telefon u stanu. ASA I ili II su operisani u opštoj
anesteziji, a ASA III u lokalnoj. Sve su operacije prosečno trajale do
1h. Otpuštanje iz bolnice kada su stabilni vitalni znaci preko 30
minuta, bez novih simptoma, bez krvarenja, spontano mokri, orjentisan
je, bez vrtoglavica u sedećem položaju, bol (Th per os), otpuštanje uz
pratnju.
REZULTATI:U Specijalnoj hirurškoj bolnici "MG STENS" u Pirotu urađeno je
1612 hirurških intervencija.
ZAKLJUČAK: Brzi oporavak je cilj u dnevnoj hirirgiji, brzo otpuštanje iz
bolnice i zadovoljstvo pacijenata.
e-mail: mgstens@ptt.rs
68.
BENIGNI TUMORI ŽUČNE KESE U NAŠOJ PRAKSI
Ivan Matić, Miroslav Miljković, Marija Anđelković Matić, Zdravko Habe
OPŠTA BOLNICA ALEKSINAC, HIRURGIJA
UVOD: Benigni tumori žučne kese i nisu tako retka pojava u kliničkoj
praksi.Zahvaljujući ultrasonografiji preoperativna dijagnoza se
postavlja sve češće, ali je to vrlo često uzgredan nalaz kod
holecistektomije zbog kalkuloze žučne kese. Kad se postavi dijagnoza
polipa lečenje je operativno, uglavnom iz preventivnih razloga, zbog
mogućnosti da se radi o inicijalnom karcinomu ili mogućoj malignoj
alteraciji polipa.
KLINIČKI MATERIJAL: U Bolnici Aleksinac u periodu od januara 2006 do
januara 2012 urađeno je 160 holecistektomija zbog hroničnog kalkuloznog
holecistitisa, od čega je 7 sa benignim polipoidnim lezijama žučne kese.
Bilo je 5 žena i 2 muškarca. Najmlađi je imao 30god, a najstariji 73
godine. Najčešći subjektivni simptomi bili su povremeni uglavnom lakši,
ataci bola pod desnim rebarnim lukom uz povremene dispeptične smetnje.
Preoperativna dijagnoza polipa postavljena je u 5 slučaja. Indikacija za
operaciju bila je pomisao na moguću malignu alteraciju,i u 1 slučaju
kalkulozni holecistitis. U svih bolesnika urađena je pažljiva
eksploracija abdominalnih organa i nisu nađena druga oboljenja kojima su
se mogle objasniti tegobe bolesnika. Kod 4 bolesnika je nađen
holesterolski polip a u 3 slučaja adenomatozni polip žučne kese. Znaci
maligne alteracije nisu nađeni ni u jednom slučaju. Postoperativni tok
je u svih bolesnika bio bez ikakavih komplikacija.
DISKUSIJA: Incidencija-Prema Almagru, Mayo Klinika je imala na 2540
holecistektomija 107 polipa ili 4,2%, I Hirurska prema Čoloviću je imala
na 476 bolesnika 11 bolesnika sa polipom, odnosno oko 2,31%. Naša
Incidenca je oko 4%,od 160 bolesnika, 7 bolesnika sa polipom žučne kese.
Patologija-Prema Walkeru razlikuju se 3 grupe benignih tumora žučne
kese: Epitelijalni tumori u koje spadaju papilomi, adenomi, 2.
Mezenhimalni tumori, 3. Pseudotumori-holesterolski i inflamatorni
polipi. Holesterolski polipi čine 1/3 benignih lezija žučne kese,
veličine od 1-6mm, imaju oblik ploda duda a boja varira od bledožute do
bele. Adenomi se javljaju isključivo u predelu infundibuluma žučne kese
gde se jedino i nalaze žlezde iz kojih se razvijaju. Histološki gledano
oni su izgrađeni od gusto zbijenih žlezdanih i tubularnih struktura.
Papilomi su fokalne epiteloidne proliferacije sa jasno formirnom bazom
sa finom vezivno vaskularnom stromom prekriven epitelom žučne kese.
Karcinom je često udružen sa rezidularnim papilarnim i adenomatoznim
strukturama atipicnih citomorfoloskih osobina. Proliferativni
glandularni holecistitis je difuzna inflamatorna lezijasa znatnim
zadebljanjima zida žučne kese. Ipupčenja su mnogobrojna, sesilna, tvrda
promera 3-6mm. Diferencijacija prema ranom infiltrativnom karcinomu može
biti teška. Inflamatorni polipi su kao skup 2 do 3 diskretne lezije bez
difuznih proliferativnih promena.
ZAKLJUČAK: Maligni potencijal je različit. Smatra se da holesterolski
polipi ne podležu malignoj alteraciji. Prema Almagru i saradnicima nalaz
Panethovih ćelija u papillomu predstavlja znak metaplazije. Polip treba
pregledati na velikom broju preparata jer se dešava da su promene u
smislu metaplazije i maligne alteracije vrlo lokalizovane.
Poželjno je postoperativno praćenje pacijenta oko 2 god.posle operacije
ultrazvučnim pregledima i laboratijskim analizama sa posebnim osvrtom na
hepatogram.
69.
DA LI SU APSORPTIVNE OBLOGE
POMAK U LEČENJU OPEKOTINA?
Tatjana Milaćević, Ivica Milosavljević
ZDRAVSTEVENI CENTAR ZAJEČAR, HIRURGIJA
Opekotine su termičke povrede nastale dejstvom visoke temperature.
Hirurgija se bavi lokalizovanim oblikom opekotina, dok su generalizovane
forme (toplotni udar, sunčanica) rezervisane za internu medicinu.
Dejstvom prekomernog termičkog agensa (preko 45 stepeni), a u zavisnosti
od dužine i površine dejstva nastaju opekotine različite površine i
dubine (pravilo "devetke", četiri stepena dubine). Ove povrede zahtevaju
dugotrajno i skupo lečenje, a posledice su, često, trajne.
Cilj našeg rada je uočavanje razlike u lečenju opekotina već oprobanim,
rutinskim postupcima koji su opisani u udžbenicima opšte hirurgije i
primenom savremenih apsorptivnih obloga. Pomenuta sredstva se primenjuju
poslednjih nekoliko godina, rezultat su tehnološkog napretka, sadrže
kompleksna hemijska sredsva koja postepeno oslobađaju aktivne supstance
u ranu, te time omogućavaju veće pauze između obrade i previjanja rane,
uz istovremenu izdašnu apsorpciju eksudata.
U Službi opšte hirurgije našeg Zdravstvenog centra hospitalno se leče
bolesnici IIa stepena opekotina površine 10-30%, II-b stepena površine
5-15% i III stepena površine 2-5%. Opekotine veće površine zahtevaju
lečenje u specijalizovanim centrima. Godišnje se hospitalno zbrine 20-30
bolesnika sa ovim povredama, a u našem radu prikazana je dužina lečenja,
posledice povreda i ekonomski aspekt čitavog lečenja.
Možemo zaključiti da je nakon primarne obrade opekotina, koja je ista u
oba načina lečenja, primena apsorptivnih obloga omogućila previjanje sa
većim pauzama, manju potrošnju materijala, manje bola i nelagodnosti
pacijentu, manje angažovanje osoblja, raniji ambulantni tretman i brže
postizanje pune radne sposobnosti uz, svakako, prihvatljiviji izgled
ožiljnih promena.
e-mail: tanjam5555@gmail.com
70.
REKONSTRUKTIVNA HIRURGIJA
DOJKE
Igor Maljković
ZDRAVSTVENI CENTAR BOR
UVOD: Dijagnoza i radikalno lečenje karcinoma dojke, čak i sa najboljim
ishodom, traumatično je iskustvo za pacijentkinju i njenu najbližu
okolinu. U poslednjih 40 godina pređen je dug put od radikalnog
uklanjanja žlezde i pektoralnog mišića do poštednih operacija,
segmentektomija i subkutanih mastektomija. Rekonstruktivna hirurgija
dojke sporo se razvijala i danas u razvijenim zemljama tek svaka treća
žena sa mastektomijom dolazi na rekonstrukciju dojke. U našoj zemlji
pokazatelji su daleko lošiji, a ovaj tip operacija do skora je bio
rezervisan samo za velike centre.
CILJ RADA: upoznavanje sa mogućnostima rekonstrukcije dojke.
MATERIJAL I METODE: Od 2011 se u ZC Bor rade rekonstrukcije dojke posle
mastektomije i u radu su prikazane korišćene rekonstruktivne mogućnosti
i tehnike , kao i estetski rezultati operacija. Sem rekonstrukcija dojke
radi se i rekonstrukciju kompleksa areola-bradavica i korekcija položaja
i veličine kontralateralne dojke, što je takođe prikazano, kao i
rekonstrukcija urođenih anomalija dojke.
ZAKLJUČAK: Kod nas još uvek postoji otpor od strane onkologa i opštih
hirurga prema ovom tipu procedura i veoma malom broju pacijenata se nudi
opcija rekonstrukcije dojke, iako je to operacija koja "vraća osmeh",
omogućujući pacijentkinji sa mastektomijom da izađe na plažu, ode na
letovanje, sagne se bez straha od ispadanja epiteze, te da ima normalan
socijalni i seksualni život. Ono čemu treba težiti je poboljšanje
kvaliteta života bolesnice sa tumorom dojke, a ne samo produžavanju
istog, a ovo je jedan od najboljih načina za to.
Ključne reči: mastektomija, dojka, rekonstrukcija dojke, plastična
hirurgija
e-mail: igormaljkovic@yahoo.com
|
|
|
|
