XXIII Timočki medicinski dani :::
Sažeci radova - Neurologija i psihijatrija

S obzirom na nedovoljnu izraženost pamćenja kod autističnih ispitanika, te često kontradiktorne rezultate malog broja sprovedenih istraživanja, zanimalo me je da ispitam koliko je pamćenje autista loše ili dobro, a naročito kakav je odnos auditivnog i vizuelnog pamćenja, s obzirom da tu postoje brojna razmimoilaženja.
Problemi koji se ovim istraživanjem žele ispitati su sledeći (1) Ispitati postojanje značajne razlike u auditivnom pamćenju između autističnih i neautističnih ispitanika. (2) Utvrditi da li se autistični i neautistični ispitanici značajno razlikuju u vizuelnom pamćenju. (3) ispitati da li postoji značajna razlika između auditivnog i vizuelnog pamćenja kod autističnih osoba.
Ispitanici: Ispitivanje je sprovedeno na uzorku od 28 ispitanika sa dijagnozom autizma, koji koriste govor zbog potrebe vokalnog odgovaranja na testu pamćenja auditivnog sleda. Selekcija ispitanika je izvršena i s obzirom na stupanj ometenosti, pa tako nisu uzimani u obzir autista koji nisu bili u mogućnosti da uspostave verbalnu komunikaciju. Uzrok je činio 21 dečak i 7 devojčica, dobi od sedam do dvadeset i tri godine. Dvanaest ispitanika u uzorku je ispoljavalo intelektualna dostignuća na nivou umerene mentalne retardacije, pet teže, devet lako a dva ispitanika su bila prosečne inteligencije. Ispitanici za referentnu grupu izabrani su metodom ekvivalentnih parova, s obzirom na dob i intelektualni status. Neautistični ispitanici izjednačeni su sa autističnim ispitanicima po godini rođenja i kategoriji u koju spadaju s obzrom na inteligenciju. Inteligencija je ispitivana testovima: Brunet – Lezine ili WISC.
U istraživanju su korišćeni sledeći testovi: (1) Test pamćenja auditivnog sleda – koji ispituju kratkotrajno pamćenje. (2) Test pamćenja vizuelnog sleda – koji ispituje vizuelno pamćenje. Oba testa su subtestovi Illinois testa psiholingvističkih sposobnosti.
Analiza rezultata je pokazala da se autistični ispitanici na testu auditivne memorije ne razlikuju značajno od kontrolne grupe, dok su u testu vizuelne memorije dostizali statistički značajno lošije rezultate.

37.
FITOTERAPIJA U SVAKODNEVNOJ PSIHIJATRIJSKOJ PRAKSI
Goran Z. Golubović
Zdravstveni centar Bor

Autor je u ovome radu sebi postavio za cilj da informiše stručnu javnost o upotrebi biljnih preparata u tretmanu nekih stanja koja se često sreću u svakodnevnoj psihijatrijskoj praksi. U prvom delu rada dat je prikaz 10 najvažnijih biljaka sa psihoaktivnim dejstvom: kamilice, hmelja, kantariona, matičnjaka, nane, ruzmarina, žalfije, kapice, odoljena i divlje vrbene. Za svaku se biljku ponaosob navode: opis, hemijski sastav, indikacije u psihijatriji (negde i u neurologiji), neželjena dejstva i moguće kontraindikacije, te načini primene. Posebno su prikazani gotovi preparati od navedenog lekovitog bilja, koji se najčešće nalaze na našem tržištu. U drugome delu rada izložene su fitoterapijske strategije kod sledećih entiteta: psihogene (tenzione) i migrenozne glavobolje, anksioznih i stresom uslovljenih poremećaja, paničnih stanja, blage do umerene depresije i nesanice. Završavajući svoj rad, autor predlaže da se prethodno navedeni sindromi, kada su blaže izraženi, prvo tretiraju kombinacijom fitoterapije i opšteg suportivnog pristupa, a tek ukoliko ove mere ne urode plodom - treba se odlučiti za davanje hemijskih (sintetičkih) psihofarmaka i primenu specifičnih psihoterapijskih i drugih procedura. Na taj način bi se herbalizmu pružila šansa da se afirmiše kao još jedan od delotvornih pokretača samoisceljujućih procesa u psihosomatskom i duhovnom jedinstvu ljudskoga bića.